و مى گويد آنها بين صحيح و ضعيف اخبار تشخيص نمى دهند ^۱ امّا خود او، بارها به احاديثى استناد مى كند، كه ضعيف بودن آنها بر كسى پوشيده نيست و حتى محقق كتاب، ضعف آنها را يادآور مى شود. در اين زمينه، دو نمونه نقل مى شود:
نمونه اول : آن جا كه مى خواهد دامادى على عليه السلام را براى پيامبر بى اهميت بشمارد و فضيلتى براى عثمان ثابت كند، مى گويد: «اگر على يك بار داماد پيامبر شده، عثمان دوبار داماد رسول خدا شد و حتى از پيامبر روايت شده كه فرمود: اگر دختر سوّمى هم داشتم، به ازدواج عثمان در مى آوردم» ^۲ وى چند بار به اين حديث استناد كرده و هر بار هم محقق كتاب، به ضعيف بودن آن اشاره مى نمايد.
نمونه دوم : آنجاكه مى خواهد زهد على عليه السلام را زير سؤال ببرد، مى گويد: «على در اول اسلام فقيربود ولى بعد مال بسيارى بدست آورد،مانند مزارع ونخل هاو...خودش مى گفت كه من درعهد رسول خداازگرسنگى به شكم سنگ مى بستم ولى حالا صدقه اموال من40 هزاردرهم است».بازهم محقق كتاب، ضعيف بودن حديث،رايادآور مى شود. ^۳ امّا عجيب تر اينكه ابن تيميه براى ردّ سخن علامه، به حديثى استناد مى كند كه خود، آن را ضعيف مى داند. علامه مى گويد: على عليه السلام از همه مردم زاهدتر بود. ابن تيميه جواب مى دهد: «زاهدتر از ابوبكر و عمر كسى نبوده، زيرا على آنقدر اموال داشته كه آن دو نفر نداشتند. زيرا خودش مى گفت صدقه اموالِ من ... اين حديث اگر چه ضعيف است و سند ندارد، ولى در مقابل سخن رافضى مى تواند گفته شود». ^۴

روش نهم : موضوع و ساختگى شمردن احاديث بدون ذكر دليل

ابن تيميه بسيارى از احاديث را بدون ذكر دليل، «ساختگى» مى خواند، در حالى كه چنين نيست و حتى محقق منهاج السنة، بارها تذكر مى دهد كه ساختگى بودن اين