مى كند. پس بهتر است خويش را از آن راه پرسنگلاخ رها سازيم، راهى را كه مصداق مثل «لقمه را دور دهان چرخاندن» است كنار بزنيم، از ابتدا به اصول قواعدى كه از قرآن فراهم گشته و به بياناتى كه از امامان معصوم عليهم السلام و كسانى كه به تعبير قرآن نزدشان تمامى علم كتاب به وديعه نهاده شده، رجوع كنيم. ۱ از آنان فهم بخواهيم، و به ذيل عنايات
1.ـ تمام آيه اين است : «و يَقُولُ الذينَ كَفَروا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفى باللهِ شَهيدا بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ و مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الكِتابِ» (رعد، ۴۳)
كافران مى گويند كه تو پيامبر نيستى. بگو خدا گواه بين من و شماست. (و همچنين شهادت) كسى كه تمام علم كتاب نزد او است كفايت مى كند.
در روايات اهل بيت عليهم السلام اين شخصى كه شهادت او هم رديف شهادت خداوند است و تمام علم كتاب را نيز دارد، به امير مؤمنان عليه السلام تفسير شده است ر. ك . تفسير كنزالدقائق، ج ۶، ص ۴۸۰ ـ ۴۸۵.
