در اين اسانيد، محمّدبن حسن صفّار قمى است. پس در اين صورت، او نه احمد عاصمى است و نه ابن عقده؛ زيرا اين دو تن، از صفّار روايت نكرده‏اند. پس ظاهر آن است كه او شخصيّتى ديگر از اهل قم يا اهل رى بوده كه در روايت از صفار، با محمّدبن يحيى شركت داشته است؛ پس از طبقه نهم خواهد بود. نيز احتمال مى‏رود كه او، ابن‏دول قمى نيز باشد. اين احتمال جاى دقّت نظر دارد.

نهم ـ احمدبن مهران

تعداد روايت: حدود 50 حديث.
توضيح1. مصنّف ـ بر اساس نسخه‏هاى كافى كه در اختيار ماست ـ در يازده مورد، پس از يادكرد نام او، برايش طلب رحمت كرده است.
مشايخ و طبقه رجالى: هفده حديث را از شريف صالح عبدالعظيم‏بن عبداللّه‏ الحسنى و ديگر روايات را از محمّدبن على روايت كرده كه ظاهرا ابوسمينه باشد. پس وى از طبقه هشتم رجالى است.
توضيح 2. علّامه حلى، از ابن غضائرى، تضعيف اين شيخ را نقل كرده است. البتّه ما در مورد او، جز آنچه ياد كرديم، نمى‏دانيم. و شايد بتوان از كثرت طلب رحمت مصنّف بر او، دريافت كه او شخصى صالح بوده؛ اگر چه بر فنّ حديث تسلّط نداشته باشد. نيز مى‏توان يافت كه او قبل از سال 300 در گذشته است.

دهم: حبيب‏بن الحسن

تعداد روايات: سه حديث (در كتاب الحدود).
مشايخ: محمّدبن عبدالحميد، از طبقه هفتم (2 حديث)، محمّدبن وليد، از معمّرين طبقه ششم (يك حديث).
طبقه‏ؤ رجالى: از اينجا مى‏توان فهميد كه او از طبقه هشتم بوده است.
توضيح: در غير اين اسانيد، يادى از او نيافته‏ام و احتمال دارد كه حبيب در اين