چهاردهم ـ حسينبن على
تعداد روايات: هشت حديث.
معرّفى: در چهار حديث، او را با صفت «هاشمى»، و در چهار حديث ديگر، به صفت «علوى» وصف مىكند. در يكى از اين احاديث، به جاى حسين، حسن (مكبّر) آورده است. و نسخهها در مورد دو روايت، اختلاف دارد.
مشايخ: سهلبن جمهور، محمّدبن حسين، محمّدبن عيسىبن عبيد، محمّدبن موسى.
توضيح: وى از ناحيه مقدّسه، دلالتى روايت كرده كه از آن بر مىآيد كه از بعضِ آنچه بر وكلاء وارد شده، آگاه بوده است.
احتمالاً او حسينبن على دينورى است كه علىّبن حسينبن بابويه از او روايت مىكند. نيز احتمال مىرود كه او همان حسينبن حسن علوى باشد (كه قبلاً ياد شد)؛ بدين سان كه در يكى از تعبيرها، نسب او به جدّش بيان شود.
پانزدهم ـ حسينبن فضلبن يزيد (زيد ـ خ ل) يمانى
توضيح: در برخى از نسخ، «حسن» (مكبّر) آمده است.
تعداد روايات: پنج دلالت (در باب مولد الصاحب عليه السلام ).
معرّفى: از برخى از اين دلالتها بر مىآيد كه او و پدرش با ناحيه مقدّسه، مكاتبه داشتهاند. براى او و پدرش جز در اين موضع، ياد كردى نيافتهام.
شانزدهم ـ حسينبن محمّدبن عامربن عمرانبن ابىعمر
توضيح 1. عنوان بر اساس كلام نجاشى ـ كه در ترجمه او آورده ـ نوشته شد. شايد جدّ او عمرانبن ابىبكر باشد؛ چنانكه نجاشى ذيل شرح حال عمويش عبداللّهبن عامر ابوعبداللّه اشعرى قمى گويد. امّا آنچه در باب «لم» از كتاب رجال شيخ طوسى آمده ـ كه از او به حسينبن احمد تعبير كرده است ـ گويا سهو ناسخان
