هيجدهم ـ داوودبن كورهبن سليمان، ابوسليمان قمى
معرّفى: او كسى است كه كتاب المشيخة نوشته حسنبن محبوب و كتاب النوادر نوشته احمدبن محمّدبن عيسى را تبويب كرد و كتاب الرحمة في العبادات، تصنيف اوست.
توضيح: مصنّف هيچ گاه در اوّل اسانيد كتاب به او تصريح نكرده؛ ولى به تنهايى،جزء گروهى است كه رابط ميان او و احمدبن محمّدبن عيسى بودهاند؛ بنابر آنچه نجاشى و علّامه نقل مىكنند؛ چنانكه در آينده در ضمن شيوخ او خواهد آمد. اگر چه همه جا كلينى مقرون به ديگران، از او روايت كرده است.
نوزدهم ـ سعدبن عبداللّهبن ابىخلف اشعرى، ابوالقاسم قمى
تعداد روايات: 18 حديث: يك حديث به واسطه علىّبن محمّد، 4 حديث به واسطه محمّدبن يحيى عطّار، 13 حديث بدون واسطه كه 2 حديث از آنها در بحث اوقات نماز است و بر وجه متابعه روايت كرده است و يازده حديث از آنها در تواريخ وفيات ائمّه عليهم السلام است و از آن ميان، 7 يا 8 حديث مقرون به عبداللّهبن جعفر و سه حديث مفرد است.
توضيح: شايد بتوان احتمال داد رواياتى كه مصنّف بدون واسطه از او نقل كرده، به شيوه «وجاده» باشد؛ از آن رو كه بيشتر آنها به احكام تعلّق ندارد و آنچه مربوط به احكام است، به شيوه «متابعه» است.
معرّفى و طبقه رجالى: اين شيخ از بزرگان، فقها، سرشناسان، افراد ثَبِت و ثقه شيعه در طبقه هشتم رجالى بوده است. براى طلب حديث مسافرت كرد؛ از عامّه و خاصّه حديث شنيد.
مشايخ از عامّه: حسنبن عرفه (م 257)، عبّاسبن عبداللّه ترقفى (م 267)، محمّدبن عبدالملك دقيقى (م 266)، ابوحاتم رازى (م 227).
از خاصّه: ابراهيمبن هاشم، ايّوببن نوح، احمدبن ابىعبداللّه، احمدبن
