بيست و هفتم ـ قاسم بن علاء

تعداد روايات: دو موضع.
معرّفى: او همان شيخ جليل است كه از وكلاى ناحيه مقدّسه، در شهر مراغه از ناحيه آذربايجان بود. مدّتى نابينا شد و زمانى قبل از مرگ، به معجزه ناحيه مقدّسه، بينايى خود را باز يافت. اين معجزه را صفوانى روايت كرده؛ چنان كه شيخ طوسى در كتاب الغيبة آورده است.

بسيت و هشتم ـ محمّدبن ابى‏عبداللّه‏

معرّفى 1: محمّدبن جعفربن عون، ابوالحسين اسدى كوفى، نزيل رى.
تعداد روايات: 44 حديث كه مصنّف در تمام آنها، از او به محمّدبن ابى‏عبداللّه‏. تعبير كرده، مگر در سه مورد كه به محمّدبن جعفر، تعبير كرده است.
مشايخ: اسحاق‏بن محمّد نخعى (10 حديث)، سهل بن زياد (7 حديث)، علىّ‏بن ابى‏القاسم، محمّدبن اسماعيل برمكى صاحب صومعه (10 حديث)، محمّدبن ابى‏نصر (ابى بشر، خ ل؛ ابى...، خ ل)، محمّدبن حسان، محمّدبن حسين (سه حديث)، معاويه‏بن حكيم (6 حديث)، موسى‏بن عمران‏بن يزيد نخعى (2 حديث)، ابى‏عبداللّه‏ نسائى.
راويان (غير از مصنّف): احمدبن حمدان قزوينى، حسن‏بن حمزه مرعشى طبرى، حسين‏بن ابراهيم‏بن احمدبن هشام، على‏بن احمدبن موسى دقّاق، محمّدبن احمد سنائى، محمّدبن موسى‏بن متوكّل.
معرّفى 2: او يكى از افراد «عدّة» سهل‏بن زياد است؛ چنان كه گفته خواهد شد. از مواضع متعدّد بر مى‏آيد كه او در رى، از طرف بعضى از وكلاى ناحيه مقدّسه، وكالت داشته است. بنا به نقل نجاشى از ابن نوح، وى در شب پنجشنبه 20 جمادى‏الاولى سال 312 درگذشته است.
توضيح: شيخ ابوجعفر طوسى براى اين شيخ، كتاب «الردّ على أهل الاستطاعة»