فلسفه و علّتِ تشویق به عزاداری در سیره معصومین
سال
1400 / شماره پیاپی
21 /
صفحه
77-94
چکیده :
دانستن«علّتِ»یک چیز، و«سؤال»کردن و«فهمیدنِ»عمقِ آن، سببِ افزایش اشتیاقِ انسان میشود. و با عشق، علاقه و اعتقاد کامل، قدم به میدان عمل میگذارد. گریه بر امام حسین(ع) «ریشه» در«اعتقادات»شیعه، و نیز«احساسات»و «عواطفِ» شیعیان و غیر شیعیان دارد. و اینجاست که نکته«مهمّ»و «اساسیِ»تشویقِ اهل بیت: به گریه و عزاداری فهمیده میشود و آن اصل و ریشه، «سؤالِ» از «چراییِ» گریه بر امام حسین(ع) است که رهنمونِ انسانها به خیر و صلاح خواهد بود.
ما در این نوشتار در پی آن هستیم تا با تکیه بر روایات اهل بیت:، «فلسفه»و «علّتِ»تشویق اهل بیت: به«عزاداری» را بررسی کنیم. و این موضوع را با روایاتی در مورد فضلیتِ گریه برای امام حسین(ع) و واژه شناسی کلمات«عَبَرة»و «قَتِیل»، و«عللِ» تشویق ائمّه: را دنبال کردیم.
کلیدواژههای مقاله :امام حسین(ع)، سیره معصومین(ع)، فلسفه گریه، چرایی عزاداری