13. در برابر اين «سحر عظيم»، محدّثان و فقهاى گران‏سنگ ما، همواره تدبيرهايى به كار برده‏اند. نقد مبانى جرح و تعديل ديگران، هشدار دادن در مورد خطرِ افراط در سندمحورى، توجّه دادن به قرائن مختلف در ارزيابى احاديث و در يك كلام، احياى مبانى فقاهت شيعى كه يادگار گرامى سلف صالح است، بخشى از اين تدبيرهاست.
14. اكنون زمان آن است كه نيرنگ حكميّت را باز شناسيم و در برابر آن هشيار باشيم. در فضاهاى مختلف گفت و گو كه پيش مى‏آيد، پشت صحنه پيشنهادهاى عمرو عاصها را با ژرف انديشى و دورنگرى، ببينيم و سنجيده‏تر تصميم بگيريم.
اكنون زمانِ آن است كه ابتدا خود بازگرديم، به فطرت الاهى (توحيد) و ضرورت تبعيّت از حجّت حىّ زمان، حضرت مهدى ـ أرواحنا فداه ـ و توسّل واقعى درونى به ويژه در مسائل علمى به حضرتش كه وارث تمام انبياء و اوصياء است. هر گامى در اين مسير بازگشت، حلاوتى الاهى در كام جان مى‏نشاند كه بايد در پىِ آن، ديگران را نيز به اين خوان احسان گسترده نور بنشانيم. همزمان، قدرتِ بيمانند الاهى و صلابتى صخره‏گون را ـ كه در حكمتهاى والا و استوار شيعى امامى نهفته است ـ به همگان بنمايانيم تا در عرصه برخورد با رنگ و نيرنگ ساحرانِ زمان، دل و دين نبازند. به يقين، عصا و نور موسوى، شاخ گمراهىِ فرعون را مى‏شكند؛ به شرطى كه حقّ را پيوسته ميان خود يادآورى كنيم و همديگر را به حق و صبر بر آن فراخوانيم كه خالق منّان فرمود:
بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم. و العصر. إنّ الإنسان لفي خسر، إلّا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحقّ و تواصوا بالصبر.