دستْ يار بدكاران پيش از تو!

امام علی علیه السلام:

ـ في عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأَشتَرِ ـ: إنَّ شَرَّ وُزَرائِكَ مَن كانَ لِلأَشرارِ قَبلَكَ وَزيرا، ومَن شَرِكَهُم فِي الآثامِ ؛ فَلا يَكونَنَّ لَكَ بِطانَةً؛ فَإِنَّهُم أعوانُ الأَثَمَةِ و إخوانُ الظَّلَمَةِ وأنتَ واجِدٌ مِنهُم خَيرَ الخَلَفِ مِمَّن لَهُ مِثلُ آرائِهِم ونَفاذِهِم، و لَيسَ عَلَيهِ مِثلُ آصارِهِم و أوزارِهِم و آثامِهِم مِمَّن لَم يُعاوِن ظالِما عَلى ظُلمِهِ و لا آثِما عَلى إثمِهِ . اُولئِكَ أخَفُّ عَلَيكَ مَؤونَةً و أحسَنُ لَكَ مَعونَةً و أحنى عَلَيكَ عَطفا و أقَلُّ لِغَيرِكَ إلفا، ... ؛

ـ در سفارش نامه‌اى به مالك اشتر ـ: بدترينِ دستْ ياران تو آنانى‌اند كه دستْ يار بدكاران پيش از تو بوده‌اند و در گناهان، با آنان شريك بوده‌اند. پس مبادا چنين كسانى، محرم تو باشند كه آنان، ياوران گناهكاران اند وبرادرانِ ستمكاران، و تو جانشينى بهتر از ايشان خواهى يافت كه در رأى و انجام دادن كار، مانند آنان باشد و گناهان و كردار بدِ آنان را بر عهده ندارد؛ كسى كه ستمكارى را در ستم، يار نبوده، و گناهكارى را در گناهش مددكار نبوده‌است. اينان، براى تو كم هزينه تر و كمك كارتر و مهربان ترند، و دلبستگى شان به ديگران، كم تر است... .

نهج البلاغه : نامه ٥٣