إلّا من أشرك به أو آذى و ليّا من أوليائى أو أضمر له سوءاً؛ فإنّ اللّه لا يغفر له حتّى يرجع عنه، فإن رجع و إلّا نزع روح الإيمان عن قلبه و خرج عن و لايتى و لم يكن له نصيباً فى ولايتنا، و أعوذ باللّه من ذلك؛ 1 امام رضا عليه السلام به عبد العظيم فرمود : به دوستانم سلام برسان و به آنان بگو شيطان را بر خود مسلّط نكنند و آنها را به راستگويى در گفتار ، اداى امانت ، سكوت و ترك منازعه در چيزهاى بيهوده فرمان ده و نيز با ديدار يكديگر و آمد و شد با هم كه اين عمل موجب نزديكى به من مى شود .
دوستان من نبايد اوقات خود را به مخالفت و دشمنى با يكديگر مشغول سازند . من سوگند ياد كرده ام كه هر كس مرتكب اين گونه كارها شود و يا بر يكى از دوستانم غضب كند ، از خداوند بخواهم تا وى را در دنيا به سخت ترين عذاب گرفتار سازد و در آخرت از زيانكاران خواهد بود .
دوستان مرا متوجه كن كه خداوند نيكوكاران آنها را آمرزيده و از بدكاران آنان در گذشته ، مگر كسانى كه شرك آورده و يا يكى از دوستان مرا رنجانده اند و يا بدخواه اويند . پروردگار از اينگونه اشخاص نخواهد گذشت و آنها را نمى بخشد ، مگر اين كه از نيت خود برگردند . اگر كسى از اين حالت بازگشت مورد آمرزش خداوند قرار خواهد گرفت؛ ولى اگر در اين حال باقى ماند ، خداوند روح ايمان را از دل او خارج خواهد ساخت و از ولايت من نيز بيرون مى رود و از دوستى ما اهل بيت هم بهره اى نخواهد داشت ، و من از اين شقاوت به خدا پناه مى برم .
شرح
امام رضا عليه السلام در اين حديث به دوستان خود سلام مى رساند كه نشانه تواضع است و رعايت ادب آغازيدن با سلام . امام عليه السلام پس از سفارش به دورى از شيطان و جلوگيرى از تسلط او چند فرمان اخلاقى مى دهد كه به ترتيب عبارت اند از :
1 . راستى ، 2 . اداى امانت ، 3 . سكوت ، 4 . ترك مجادله ، 5 . ديدار دوستان ، 6 . پرهيز از اختلاف ، 7 . آزار نرساندن ، 8 . بدخواه نبودن .
