اى فرارى دهنده احزاب مشرك براى محمّد صلى الله عليه و آله ! اى چاره كننده كار فرعون براى موسى! اى رهايى بخش عيسى از چنگال ستمكاران! اى نجات دهنده قوم نوح از غرق شدن! اى رحمتگر بر بنده اش يعقوب و اى گشاينده كار و گرفتارى ايوب! اى نجات بخش يونس از تاريكى ها!....
همان گونه كه آشكار است ، يادآورى رهايى مصيبت زدگان از گرفتارى هاى بزرگ و تذكر قدرت و رحمت خداوندى براى گشودن همه گره ها ، پايان پذير ديدن مصيبت ها و در نتيجه ، كوچك شمارى آن را براى ما به ارمغان مى آورد. در دعايى ديگر ـ كه بنا به روايات ، هم پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و هم حضرت على عليه السلام آن را به هنگام سختى ها و گرفتارى ها مى خوانده اند ـ ، بر همين نكته تأكيد شده است و افزون بر مطالب دعاى قبلى ، به نجات ابراهيم از سلطه نمرود نيز اشاره گرديد است. گفتنى است ياد مرگ نيز در اين زمينه رهگشاست. مرگ ، همان گونه كه نقطه پايان خوشى هاى اين دنياست و از اين رو ، «هادم اللذات» ناميده شده ، نقطه رهايى و آزادى مؤمن از دنياى خاكى و زندان افلاكى اوست. اين نكته ، به ويژه در بيمارى هاى سخت و غيرقابل علاج ، تسكين بخش است.
3 . توجه به اصل جايگزينى
بزرگى مصيبت ، تابع بزرگى شى ء از دست رفته است. حال اگر بدانيم محتمل است كه شى ء ديگرى برابر با همان شى ء از دست رفته ، به ما برسد و يا با تحصيل شرايط و زمينه چينى مختصرى ، بهتر از آن نصيب ما مى گردد ، ناراحتى ما به ميزان قابل توجهى كاهش مى يابد. اين مسئله ، در زندگى روزمره ما به دفعات اتفاق مى افتد. ناراحتى شديد رانندگان صدمه ديده ، پس از ارائه بيمه معتبر از سوى مقصّر حادثه ، فروكش مى كند و تولد فرزندى به جاى فرزند از دست رفته ، تا حدود زيادى ، غم و غصّه را از چهره خانواده مى زدايد. بنا به روايت هاى متعدد ، خداوند اين جايگزين ها را به ما مى بخشد و آگاهى از اين راز هستى ، مايه تسليت امام على عليه السلام به اشعث مى شود. امام على عليه السلام براى تسليت از دست دادن پسر اشعث ، به نزد او مى رود و چنين مى گويد:
يا أشعث، إن تحزن على ابنك فقد استحقّت منك ذلك الرحم، و إن تصبر فى اللّه من
