6 . تبديل شكايت به رضايت

خداى مهربان ، راهى براى مصيبت ديدگان گشوده است كه با پيمودن آن ، مى توانند نعمت از دست داده را كه نعمتى دنيايى و زوال پذير بوده است ، به نعمتى اخروى و جاويد تبديل كنند. اگرچه هموار كردن اين راه مشكل مى نمايد ، اما در روزهايى كه از مصيبت فاصله گرفته ايم و يا در لحظه هايى كه عقل و خرد ، خود را از سلطه هيجان و احساس رها نموده است ، قابل پيمودن است و آن ، حمد و سپاس بر همان مصيبت است.
ذكر « الحمد للّه على كل حال » ، براى چنين مواقع دردناكى توصيه شده است و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ، آن را در مواقع ورود مصيبت و اندوه و سختى ، بر زبان مبارك خود جارى مى ساختند . ^۱ اگر شخصى با توجه به آنچه گفته آمد ، بتواند به اين معرفت والا كه مصيبت را نه نقمت كه نعمت ببيند و بفهمد كه خداوند دريچه ديگرى از نعمت را بر وى گشوده است و با بال صبر و شكيب ، مى تواند تا آستان اين آسمان پر كشد ، ديگر شكايت نمى كند ، بلكه ابراز رضايت مى نمايد و كسى خانه مخصوص خود در بهشت را سامان داده است.
خداوند ، به كسانى كه حتى به گاهِ مصيبت هم ، زبان حمد و سپاس دارند ، خانه اى به نام «سراى سپاس» هديه و آن را براى هميشه ، از آنِ او مى كند؛ ^۲ خانه اى كه تمام اولياى مصيبت كشيده در آن گردآمده اند و در رأس آن ، على عليه السلام است كه مى فرمايد: در جنگ هاى صدر اسلام ، ما ناگزير از پيكار با خويشان خود بوديم و صدمه هاى هر دو سوى جنگ بر يك خاندان وارد مى آمد ، ولى الحمدللّه . و چون خبر شهادت برخى از بزرگ ترين يارانش ، مالك اشتر و محمّد بن ابى بكر را به او مى دهند ، پس از ذكر استرجاع ، حمد مى كند. ^۳ آرى ، او با وجود مظلوميت و مصيبت هميشگى خود ، پس از درگذشت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ، هيچ گاه روى ترش نكرد و هميشه با خنده اى بر لب و چهره اى بشاش ، پذيراى غم زدگان ، مصيبت ديدگان و يارى خواهان بود ، تا باران رحمتش بر آنان ببارد و احساس رضايتش ، آنان را نيز سبكبار سازد. ^۴