متعددى از اين روش زيبا در دست است و دو نمونه بارز آن ، تغيير نام «عاصيه» به «جميله» و «بَغيض» به «حبيب» است. ^۱
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در همه شئون زندگى ، به زيبايى اهميت مى داد و حتى در عرصه سياست ـ كه به نظر ، ميدان سختى و درشتى و خشونت است ـ مى فرمود: «چون سفيرى به سوى من روانه مى كنيد ، رسولى نيكو صورت و خوش نام بفرستيد». ^۲ در نوشتن نامه و ديگر مكاتبات ، چنان دستورهاى ريزى از حضرتش باقى مانده است كه مى توان ايشان را مروّج خوش نويسى خواند. ^۳ شايد بتوان علّت رويكرد مسلمانان به نوشتن مكرر قرآن به همه گونه هاى خط خوش را ، همين سفارش ها دانست؛ قرآنى كه خود زيباست و از زيبايى سخن مى گويد.
جالب توجه آن كه معجزه پيامبرِ زيبايى ، زيبايى و شيوايى پيام اوست؛ پيامى در قالب يك متن خواندنى(قرآن) كه اولين كشش آن ، زيبايى آن است ، آن چنان زيبا كه همه اديبان زيبادوست عرب را مبهوت خود كرد و زيباترين سروده هاى عرب را در پرتوِ پررنگ خود ، بى رنگ و رو نمود و صد البته كه اين زيبايى ، فقط در ظاهر نبود و در باطن نيز ژرف و نيكو بود ، درست به سان پيامبر صلى الله عليه و آله ، به صورتِ زيبا و سيرتِ نيكو!

اين زيبايى خوددارى مى ورزيد و فقط آن اندازه بر مى نمود كه مردم را از حالت عادى بيرون نبرد و مدهوش نگرداند. ^۱
پيامبر صلى الله عليه و آله ، لباس هاى زيبا و خوش رنگ را نيز دوست داشت و مى پوشيد ، مخصوصا رنگ هاى باز و شادى مانند سپيد و سبز. غزالى در «الإحياء» آورده است كه چون حضرت ، قباى سبزرنگ خود را مى پوشيد ، نمايش زيبايى از تركيب سبزى آن با رنگ سفيد پوست حضرت به وجود مى آمد. حضرت ، ردايى داشت كه آن را به عادت آن روزگار ، با زعفران ، رنگ كرده بودند و حضرتش آن را بر روى همه لباس ها مى پوشيد و گاه با همان به نماز مى ايستاد ^۲ و در روز جمعه و نماز جمعه نيز ، گاه به تن مى كرد. بگذريم كه جمعه ها حال و هوايى دگر داشت.
حضرت ، لباس مشكى نيز داشت. ايشان عبايى سياه داشت كه چون آن را به تن مى نمود ، چنان جلوه اى از تضاد رنگ ها ، نمايان مى شد كه به ديده همسرش ، ام سلمه ، هيچ چيزى زيباتر از سفيدى حضرت در ميان سياهى آن نبود. ^۳
حضرتش به لباس ، از دو نظر مى نگريست: پوششى براى زشتى ها و نمايه اى براى ارائه زيبايى و اين را به هنگام پوشيدن لباس ، بر زبان مى آورد. ^۴
حضرت ، نام هاى زيبا را نيز دوست داشت و حتى بر وسايل جنگى خود ، نام هاى زيبا و با مسمّا مى نهاد و آنها را با فلزات زيبايى چون نقره تزيين مى نمود.
اين ، افزون بر تزيين كمربند و كاسه هاى آب و غذا بود. ^۵ در تاريخ آمده است كه حضرت ، از نام اصحاب و آشنايان مى پرسيد و اگر نامى نازيبا بود ، آن را تغيير مى داد و نامى زيبا برمى گزيد و اين روش او ، در باره شهرها و مكان ها نيز جارى بود. ^۶ موارد