شانه زدن ، ماليدن روغن هاى متفاوت به سر و رنگ كردن آن و نيز روغن زدن پوست و عطر زدن و خوشبو كردن خود.
امّا اين همه ، آرايش جسم خاكى است و نه آراستگى حقيقت انسانى. اديان الهى به هر دو جنبه نظر دارند و از ما مى خواهند به آراستگى ظاهر بسنده نكنيم و باطن خود را نيز بياراييم ، تا افزون بر هيئت و شكل و شمايل زيبا ، رفتار و گفتار و حتى انديشه هايى تميز و آراسته داشته باشيم كه به فرموده امام موحّدان ، اين دسته ، از دسته نخست زيباترند:
زينة البواطن أجمل من زينة الظواهر؛^۱زينت درون، زيباتر از زينت برون است.
يك مسلمان ، بايد همان گونه كه خود را به اسلامْ آراسته و ايمان را زيور خود ساخته ، خود را به اخلاق قرآنى نيز بيارايد. ^۲
او مى تواند انديشه هاى خود را عقلانى و نورانى كند و بدين گونه ، روح خود را بيارايد كه «العقلُ زَيْنٌ» ، ^۳ و با زيبايى هاى هستى و هستى زيبا ، ارتباط برقرار كند؛ ارتباطى درست ، واقعى ، دوستانه و صميمانه و از زشتى ها و بدى ها بپرهيزد و بگريزد. يك جوان مسلمان ، مى تواند از سخنان زيباترين روح هاى بشرى بهره گيرد و روح و روان خود را بيارايد و براى هر يك از رفتارهاى خود ، زيورى بيابد. ما اين زينت ها را در سه دسته آراستگى هاى فكرى ، گفتارى و رفتارى مى آوريم.

آراستگى انديشه

آراستگى انديشه را در سه زينت اساسى خلاصه مى كنيم: علم ، حكمت و ادب. به فرموده امام على عليه السلام :
العلم أشرف حليةٍ و عطيّةٍ؛^۴دانش، والاترين زيور و هديه است.

لباس زيبا بپوش كه خدا زيباست و زيبايى را دوست دارد، و بايد از حلال باشد.
امام على عليه السلام كه خود در غايت زهد و ساده زيستى بود ، به هيچ وجه اجازه سهل انگارى در آراستگى و آراسته بودن را نمى داد ، و اين كه كسى بهانه تراشى كند و به دستاويز صميمى و دوست بودن ، خود را رها كند و هرگونه كه خواست ، نزد دوستان خود حاضر شود ، از ديدگاه امام عليه السلام پذيرفتنى نيست. ايشان به صراحت مى فرمايد :
ليتزيّن أحدكم لأخيه المسلم كما يتزيّن للغريب الّذى يحبّ أن يراه فى أحسن الهيئة؛^۱هر يك از شما، همان گونه كه خود را براى ناآشنايى كه دوست دارد وى را در بهترين شكل ببيند، مى آرايد، بايد خود را براى برادر مسلمانش نيز همان گونه بيارايد.
اهمّيت آراستگى در اسلام ، از برخوردهاى پيامبر اكرم با ناآراستگان و نيز رفتار شخصى ايشان آشكارتر مى شود. جابر بن عبداللّه مى گويد :
أتانا رسول اللّه فرأى رجلاً ثائر الرأس، فقال: «أما يجد هذا ما يسكّن به شعره؟»، و رأى رجلاً و سخ الثياب، فقال: «أما يجد هذا ما ينقّى به ثيابه؟»؛^۲پيامبر خدا نزد ما آمد و مردى را ديد كه سرش نامرتب است، فرمود: آيا اين [ مرد ] ، چيزى نمى يابد كه با آن، مويش را مرتب كند؟ و مردى را ديد كه لباسش كثيف بود، فرمود: آيا اين [ مرد ] ، چيزى نمى يابد كه با آن، لباسش را تميز كند؟
پيامبر ، خود ، هنگام بيرون رفتن از خانه ، در آينه و يا آب مى نگريست و خود را مرتب مى كرد. ^۳ فرزندان پاك او نيز اينگونه بودند. امام رضا عليه السلام با آن كه خود ، در خانه بر حصير مى نشست و لباس زِبْر مى پوشيد ، به هنگام حضور در ميان مردم ، خود را مى آراست. ^۴
و هم ايشان ، اجازه نمى داد كسى زينت خود را بفروشد و آن را خرج تهيه قربانى حج كند كه از واجبات است و مى فرمود: به جاى قربانى كردن ، روزه بگيرد. ^۵
بر اينها بايد افزود ، فرمان هاى پيشوايان را در باره نظافت بدن ، اكرام و اصلاح مو ،