إذا أحبّ اللّه عبداً زيّنه بالسكينة و الحلم ؛^۱چون خداوند بنده اى را دوست بدارد ، او را با آرامش و بردبارى مى آرايد . هو الّذى أنزل السكينة على قلوب المؤمنين ؛^۲خداست كه آرامش را در دل هاى مؤمنان افكنده است .

عوامل آرامش

1 . ايمان و يقين

بزرگ ترين عامل ناآرامى و اضطراب ، ترديدهاى خزيده در جان و شك هاى خليده در ذهن آدمى است. شك هاى هميشگى بشر كه در هر دوره بلوغِ فكرى انسان ، او را فرا مى گيرد و انسان را در باره هستى و هستى بخش و خلقت و خالق و حقيقت زندگى ، به انديشه وا مى دارد؛ شك هايى كهنه و همزاد بشريت ، امّا براى هر جوان ، تازه و نوپديد و هراس آور .
دل ، در جولان ميان اين ترديدها به راه مى افتد و آرام و قرار از كف مى دهد و در چنان طوفانى از سؤال ها و گمان ها و ترديدها گرفتار مى آيد ، كه به خود و استعداد و قابليت و توانايى هايش نيز شك مى كند. در انتهاى اين مسير پراضطراب ، تنها حقيقت و راستى و درستى است كه ساحل آرامشِ اين درياى طوفان زده مى گردد و لنگرگاه وصول جان. امام صادق عليه السلام مى فرمايد :
القلب ليتجلجل فى الجوف، يطلب الحقّ، فإذا أصابه اطمأنّ و قرّ؛^۳دل، در ميان آدمى بالا و پايين مى رود و حق را مى جويد و چون بدان رسيد، آرام و قرار مى گيرد.
رسيدن به اين حقيقتِ كشف شده و دست يافتن به اين واقعيت ، هرگاه به تسليم كشد و باور را بارور كند ، ايمان را توليد و آرامش را پديدار مى نمايد و در اين صورت ، دل را

روح سبز دريا

چكيده

آرامش ، مطلوب همه انسان هاست . احاديث، اين نياز را حقيقى دانسته و راه هاى تحصيل آن را ارائه داده اند . ايمان و يقين، ياد خدا ، راندن بيم و هراس هاى بيهوده با انديشه ورزى و روياروى شجاعانه و تمرين مكرّر آن ، خوش بينى، بى تكلّفى ، راستى و صفا، دست به خير و نيكى و احسان گشودن ، رضايت از داده هاى خدا داشتن و در آخر ، اتصال به خدا و اتكال به قدرت بيكران او داشتن ، شيوه هاى رسيدن به آرامش هستند كه نه خيالى و نه پوشالى اند ، بلكه واقعى و حقيقى اند و تنها نصيب محبوبان خدا مى شود .
كليد واژه ها : آرامش و اضطراب ، ايمان و آرامش ، عوامل آرامش ، آرامش هاى خيالى .
همشاگردى هايش او را مى ستودند و خانواده اش او را به ديده تحسين مى نگريستند. امتحانى سخت در پيش بود ، نهايى و سرنوشت ساز ، امّا رضا ، با اطمينان خاصّى از موفّقيت مى گفت و به ديگران نيز اميد مى داد.
آرامش او زبانزد همگان بود. به راحتى مى خوابيد ، به آسانى برمى خاست و منظّم و برنامه ريزى شده ، درس هايش را مى خواند و كارهايش را به انجام مى رساند ، بى اضطراب و بدون دردسر و ناراحتى.
او چه داشت؟ چه كرده بود و چگونه مى زيست كه اين قدر ، آرام بود؟
اين پرسش را با آيات و احاديث در ميان نهاديم. به ما گفتند : عوامل پيدايش آرامش را بيابيد و سپس يك يك آنها را در خود ايجاد كنيد و پيش از هرچيز ، بدانيد كه آرامش واقعى و پايدار ، تنها نصيب دوستان خدا مى شود :