يك آسمان ستاره

چكيده

مقاله پيش رو به سعادت و خوشبختى پرداخته است. معنا، معيار سنجش و راه رسيدن به آن كدام است؟ چه عواملى ما را در دستيابى به آن يارى مى دهند و موانع آن كدامند؟ و اين همه را از ديدگاه معصومان عليهم السلام كه خود بهترين الگوهاى زندگى سعادتمندانه اند، برگرفته است.
كليد واژه ها : معناى خوشبختى، عوامل خوشبختى، راه خوشبختى، موانع خوشبختى
برخى خوشبختى را وارونه مى بينند و آن را با بخت خوش ، يكسان مى پندارند و برخى آن را در خوشى و خوشگذرانى خلاصه مى كنند. راستى ، خوشبختى چيست و خوشبخت كيست ؟ واژه اى پرتكرار و گوش نواز و همزاد خيال ها و آرزوهاى انسان از ژرفاى تاريخ تاكنون ، پيشينيان آن را به ستارگان آسمان ارتباط مى دادند و پسينيان آن را به زمينيان. خوشبختى ، با كامرانى ، كاميابى ، رستگارى و موفقيت هم معناست ، امّا خوشبخت چه دارد كه بقيه ندارند ؟ آيا خوشبخت ها با بقيه فرق دارند ؟ معيار ما براى نشان دادن انسان هاى خوشبخت چيست ؟ آيا خوشبختى در امكانات مادى (مانند ثروت و ماشين خوب و خانه بزرگ) و روزىِ فراوان و همسر مهربان و فرزندان صالح خلاصه مى شود؟

معيار خوشبختى

ما در باره خوشبختى انسان مى انديشيم ، پس بايد خوشبختى را در ارتباط با نيازها و خواست هاى او مطرح كنيم. اين بدان معناست كه گستره نيازهاى ما بر تعريف ما از

گفتنى است ما شادى هاى دسته جمعى را رد نمى كنيم. عروسى ها و جشن هاى همگانى ، همه از نظر اسلام مقبول اند و بايد هم با شادى همراه باشند ، اما شادى خردمندانه و نه بيرون برنده از راه درست زندگى.
ابراز شادى به شكل كف زدن ، سرود خواندن ، هلهله و مسابقه ، همه آزاد است و حتى برخى از آنها ، در حضور معصوم عليه السلام هم صورت گرفته است ، اما هيچ يك ، همراه آزار رساندن به ديگران ، راه بر ديگران بستن ، ديگران را از خواب پراندن و شيشه شكستن و هرزه گويى و بى ادبى و تجاوز به حقوق ديگران نبوده است.
اسلام ، دين خرد و فطرت است و تنها شوخى و شادى اى را اجازه مى دهد و توصيه مى كند كه سازگار با فطرت و ياور زندگى باشد ، و نه غفلت زا و بارى بر ديگر بارها.
اسلام مى گويد: شاد باشيد از درون ، و ابراز شادى كنيد در برون ، و ديگران را شاد كنيد و تنها به خود نپردازيد تا به شادى حقيقى دست يابيد و براى ابراز شادى و شاد كردن ديگران ، راه ها و ابزارهايى كارآ ، بى خطر و بى آزار بجوييد.
شاد و خرم باشيد!