درآمد
واژهشناسى «امنيّت»
واژه «اَمْن» ، مصدر است و در اصل ، دلالت بر دو معناى نزديك به هم دارد : يكى آرامشِ دل ، و ديگرى تصديق ؛ زيرا انسان ، چيزى را تصديق مىكند و گواهى مىنمايد كه نسبت به آن ، اطمينان دارد و دلش آرام است ، ابن فارس ، در اين باره مىگويد :
همزه و ميم و نون ، دو اصل [معنايىِ] متقارباند : يكى امانت كه : ضدّ خيانت و به معناى آرامشِ دل است ، و ديگرى گواهى دادن و دو معنا ، همانگونه كه گفتيم به هم نزديكاند... مرد ، زمانى قابل اعتماد است كه مردم از او در امان باشند و نگران غائلهآفرينىاش نباشند . ۱
راغب در المفردات مىنويسد :
ريشه «أمن» ، آرامش خاطر و رفع نگرانى است. امن و امانت و امان، در اصل مصدر هستند . ۲
