3 / 10
پرهيزاندن از دشنام
۱۰۶.وقعة صفينـ به نقل از عبد اللّه بن شريك ـ :حجربن عدى و عمرو بن حمق بيرون شدند ، در حالى كه برائت و لعن بر شاميان را آشكار مىكردند . على عليه السلام به آنان پيغام داد كه از آنچه به من خبر رسيده ، خوددارى كنيد .
آن دو نزد على عليه السلام آمدند و گفتند : اى اميرمؤمنان! مگر ما برحق نيستيم؟
فرمود : «چرا» .
گفتند : مگر آنان بر باطل نيستند؟
فرمود : «چرا» .
گفتند : پس چرا ما را از دشنام دادن آنان ، باز داشتى؟
فرمود : «دوست نداشتم شما جزو لعنكنندهها و دشنامدهندهها باشيد كه دشنام بدهيد و برائت بجوييد ؛ امّا اگر بدىهاى رفتارى آنان را بازگو مىكرديد ومىگفتيد : "روش آنان چنين است و رفتارشان چنان است" ، به سخن حق ، نزديكتر بود و در عذرآورى ، رساتر ؛ و اگر به جاى لعن آنان و برائت جُستن از آنها مىگفتيد : "بار خدايا! خون ما و آنان را حفظ كن ، ميان ما و آنان را اصلاح كن و آنان را از گمراهى برَهان ، تا آن كه حق را نمىداند ، بشناسد و آن كه به گمراهى و دشمنى آزمند است ، از آن باز ايستد" ، اين ، نزد من دوستداشتنىتر بود و براى شما بهتر» .
آن دو گفتند : اى امير مؤمنان! پندت را مىپذيريم و به ادب تو مؤدّب مىشويم .
