۱۱۱.السنن الكبرىـ به نقل از كثير بن نمر ـ :در حالى كه در نماز جمعه بودم و على عليه ‏السلام بر منبر بود ، مردى به پا خاست و گفت : «لا حكم الّا للّه‏ ؛ حكمرانى جز براى خداوند نيست!» .
مردى ديگر هم به پا خاست و گفت : «لا حكم الّا للّه‏!» . آن‏گاه خوارج از گوشه‏هاى مسجد ، به پا خاستند . على عليه ‏السلام با دست به آنان اشاره كرد كه بنشينند [ و فرمود : ]«آرى ؛ لا حكم الّا للّه‏! سخنى كه از آن ، باطلْ طلب مى‏شود . بر پايه حكم خداوند به شما مى‏نگريم . بدانيد كه براى شما نزد من، سه ويژگى است : تا زمانى كه با ما هستيد ، شما را از مساجد خداوند باز نداريم كه در آن ، نام خدا را بر زبان آوريد ؛ و تا زمانى كه دستان شما با دستان ماست ، شما را از ثروت‏هاى عمومى محروم نسازيم؛ و با شما پيكار نكنيم، مگر آن‏كه نبرد كنيد» . آن‏گاه به ادامه خطبه پرداخت .

۱۱۲.الأموالـ به نقل از كثير بن نمر ـ :مردى ، مردى از خوارج را نزد على عليه ‏السلام آورد و گفت اى امير مؤمنان! ديدم كه اين مرد ، تو را دشنام مى‏دهد .
فرمود: «به او دشنام ده،همان‏گونه كه به من دشنام داد».
گفت : تو را دوزخى مى‏انگاشت!
فرمود : «آن را كه با من پيكار نكند ، نمى‏كُشم» .
[ سپس ]فرمود : «آنها بر ما سه حق دارند : آنان را از مساجد ، باز نداريم ، كه در آن ياد خدا كنند ؛ و آنان را از ثروت‏هاى عمومى باز نداريم ، تا زمانى كه دستان آنان با دست‏هاى ماست ؛ و با آنان پيكار نكنيم ، تا زمانى كه با ما پيكار نكنند» .

۱۱۳.المصنَّف ، ابن ابى شيبةـ به نقل از كثير بن نمر ـ :مردى ، مردى [ ديگر ] را نزد على عليه ‏السلام آورد و گفت : اينان ، تو را دوزخى مى‏انگاشتند! سپس فرار كردند . و اين [ مرد ] را گرفتم .
فرمود : «آيا بكُشم آن‏كه را با من پيكار نكرده است؟» .
گفت : تو را دشنام داد!
فرمود : «او را دشنام ده يا رها كن» .

ر . ك : دانش‏نامه امير المؤمنين عليه ‏السلام : ج 6 ص 419 (شكيبايى امام بر آزارِ خوارج و مدارا با ايشان) .

۱۱۱.السنن الكبرى عن كثير بن نَمِر :بَينا أنَا في الجُمُعَةِ وعَليٌّ عليه ‏السلام عَلَى المِنبَرِ ، إذ قامَ رَجُلٌ فَقالَ : لا حُكمَ إلّا للّه‏ِِ . ثُمَّ قامَ آخَرُ فَقالَ : لا حُكمَ إلّا للّه‏ِِ ، ثُمَّ قاموا مِن نَواحِي المَسجِدِ ، فَأَشارَ إلَيهِم عَليٌّ عليه ‏السلام بِيَدِهِ : اِجلِسوا ، نَعَم لا حُكمَ إلّا للّه‏ِِ ، كَلِمَةٌ يُبتَغى بِها باطِلٌ ، حُكمَ اللّه‏ِ نَنظُرُ فيكُم ، ألا إنَّ لَكُم عِندي ثَلاثَ خِصالٍ : ما كُنتُم مَعَنا لا نَمنَعُكُم مَساجِدَ اللّه‏ِ أن تَذكُرُوا فيهَا اسمَ اللّه‏ِ ، ولا نَمنَعُكُم فَيئا ما كانَت أيديكُم مَعَ أيدينا ، ولا نُقاتِلُكُم حَتّى تُقاتِلوا . ثُمَّ أخَذَ في خُطبَتِهِ . ^۱

۱۱۲.الأموال عن كثير بن نَمِر :جاءَ رَجُلٌ بِرَجُلٍ ^۲مِنَ الخَوارِجِ إلى عَليٍّ عليه ‏السلام ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنّي وَجَدتُ هذا يَسُبُّكَ ، قالَ : فَسُبَّهُ كَما سَبَّني . قالَ : ويَتَوَعَّدُكَ ؟ فَقالَ : لا أقتُلُ مَن لَم يَقتُلني ، قالَ عَليٌّ عليه ‏السلام : لَهُم عَلَينا ثَلاثٌ : أن لا نَمنَعَهُمُ المَساجِدَ أن يَذكُرُوا اللّه‏َ فيها ، وأن لا نَمنَعَهُمُ الفَيءَ ما دامَت أيديهِم مَعَ أيدينا ، وأن لا نُقاتِلَهُم حَتّى يُقاتِلونا . ^۳

۱۱۳.المصنّف لابن أبي شيبة عن كثيربن نَمِر :جاءَ رَجُلٌ بِرِجالٍ إلى عَليٍّ عليه ‏السلام فَقالَ : إنّي رَأَيتُ هؤلاءِ يَتَوَعَّدونَكَ ، فَفَرّوا وأخَذتُ هذا ، قالَ : أفَأَقتُلُ مَن لَم يَقتُلني ؟ قالَ : إنَّهُ سَبَّكَ ! قالَ : سُبَّهُ أو دَع . ^۴

راجع : موسوعة الإمام عليّ عليه ‏السلام : ج 3 ص 645 (صبر الإمام على أذاهم ورفقه بهم) .