يکى از ويژگى‌هاى مهم افراد سالم مى‌شمرند. براى
نمونه، به ديدگاه آبراهام مزلو(1908 - 1970م)، روان‌شناس معروف معاصر، اشاره مى‌کنيم. مزلو، نيازهاى اساسى انسان را به صورت سلسله‌مراتبى از پايين به بالا، مطابق شکل زير تعريف کرده است:

M2630_T1_File_1793441

اين سلسله‌مراتب را مى‌توان همچون نردبانى پنداشت که همه ما پيش از رفتن به پلّه دوم آن، بايد پاى خود را روى پلّه اوّل بگذاريم و پيش از رفتن به پلّه سوم، بايد پايمان را روى پلّه دوم قرار دهيم و همين طور تا بالاترين پلّه. به عبارت ديگر، شرط دست يافتن به عالى‌ترين نيازها (يعنى خودشکوفايى)، ارضاى نيازهاى پايين‌تر است.
خودشکوفايى (يا: تحقّق خود) را مى‌توان بالاترين مرتبه کمال دانست. کسانى که به اين مرتبه برسند (يعنى آنها که نيازشان شکوفا کردن تمام استعدادهاى خدادادشان است)، طبق طرح مزلو، نيازهاى سطوح پايين‌ترشان

مدّت‌هاست که ثابت شده خوش‌بختى به پول و امکانات زياد، موقعيت اجتماعى بالا، زن يا مرد بودن، از نژاد خاص بودن، برخوردارى از چهره‌اى زيبا و... بستگى ندارد؛ چرا که اگر نگوييم بسيارى از دارندگان عوامل ياد شده، داراى گرفتارى‌ها و رنج‌هاى فراوان‌ترى از مردم عادى هستند، مى‌توان گفت که از نظر شادى پايدار و درونى، امتيازى بر ديگران ندارند. پس شادکامى، به چه خصوصيات و عواملى مربوط است؟
پژوهش‌هاى تجربى، بر: صفات معينى از شخصيت، شغل متناسب با مهارت‌ها، پيوندهاى صميمانه دوستى، و ايمان مذهبى تأکيد مى‌کنند.
در ميان صفات و ويژگي‌هاي شخصيت، اعتماد به نفس بالا، خوش‌بينى، برون‌گرايى و احساس و باورِ کنترل داشتن بر خود، اهميت بيشترى دارند.
شادى، تنها يک حالت روانى يا ذهنى نيست؛ بلکه دقيقاً به وضعيت مغز نيز ارتباط دارد. دانشمندان عصب‌شناس، پى برده‌اند که ترکيبات شيميايى و کارکرد مغزِ کسانى که داراى خُلق شاد، افسرده، خشمگين و... هستند، با هم تفاوت دارد. شادکامى، هم در زنان و هم در مردان، به منطقه جلويى قشر مُخ، مربوط مى‌شود؛ گر چه در حالت غمگينى، وسعت اين منطقه مغزى در زنان، بيشتر از مردان است.
شادکامى، علاوه بر تغييراتى که در قسمت‌هاى شيميايى مغز ايجاد مى‌کند، بر کارکرد آن نيز تأثير مى‌گذارد. در يک آزمايش، معلوم شد که تفاوت افراد در پردازش اطّلاعاتى که در زمينه ناميدن و تشخيص کلمات به آنها داده شده است، به ميزان حالات شادى آنها بستگى دارد.

شوخ‌طبعى و سلامت روان

روان‌شناسان نامدار، آن گاه که درباره سلامت روان بحث مى‌کنند، شوخ‌طبعى را