عناصر شادي‌آفرين در فرهنگ‌‌ها
حميد عابدي
شادي و شادکامي، پديده‌اي است که کمابيش در زندگي بيشتر مردم ديده مي‌شود، امّا تمام مردم دنيا، به يک اندازه، شاد نيستند؛ بدين ترتيب که در بعضي از کشورها، ميزان شادکامي مردم نسبت به کشورهاي ديگر، بيشتر است و برعکس، در بعضي از کشورها، ميزان رضايت از زندگي، از حدّ ميانگين جهاني، پايين‌تر است و ميزان خشونت و خودکشي و ناهنجاري‌هاي اجتماعي، در سطح بالاتري قرار دارد. اين موضوع، در مورد دوره‌هاي تاريخي مختلف، در يک منطقه هم صدق مي‌کند، به طوري که در بعضي از دوره‌هاي تاريخي، مردم يک منطقه، زندگي شاد و رضايتمندانه‌اي داشته‌اند و در دوره‌هاي ديگري، اين شادکامي، به افسردگي و شکايت از اوضاع و احوال زندگي‌شان، تبديل شده است. به راستي، اين همه تفاوت در رضايتمندي از زندگي، در ميان ملّت‌ها و در دوره‌هاي مختلف تاريخي يک ملّت، چه دليلي دارد؟
