که بدانيم خنده، امرى عادى و مشترک در ميان همه افراد کره زمين است. همچنين ما مى‏دانيم که خُلق و خو و رفتارهاى اجتماعى افراد هر کشور، با کشورهاى ديگر و يا هر شخص با شخص ديگر، متفاوت است. البته بايد يادآور شويم که خنده، هميشه با ماست، گرچه با گذشت زمان، تغييرات زيادى يافته است.
انسان‌ها شايد تنها موجودات در جهان باشند که با صداى بلند مى‏خندند و يا تبسّم مى‏کنند. البته به نظر مى‏رسد که بعضى از حيوانات (مثل سگ‏ها و اسب‌ها) هميشه در حال تبسّم کردن‏اند؛ امّا از آن جا که ما نمى‏توانيم اين موضوع را صريحاً بيان کنيم، احتمالاً در توانايى خنديدنمان، بى‏مانند هستيم. عدّه‏اى مى‏گويند که اين توانايىِ خنديدن است که انسان‌ها را از ديگر حيوانات، متمايز مى‏کند، مانند توانايى فکر کردن و خواب ديدن و... .
آيا خنديدن، پديده‏اى است که ذاتاً از هنگام تولّد با شخص، عجين شده است؟ و يا انسان، بعدها آن را مى‏آموزد؟ مثلاً اگر دست و پا يا شکم کودکى را قلقلک دهيد، بى‏شک مى‏خندد. يا اگر براى او شکلک درآوريد، لبخندى بر لبانش نقش مى‏بندد. پزشکان معتقدند که همه کودکان، با توانايى خنديدن و لبخند زدنْ متولّد مى‏شوند، همان طور که با توانايى گريه کردن، پا به اين دنيا مى‏گذارند. حتّى کودکانى که از نعمت بينايى محروم‏اند، باز مى‏توانند خنديدن را ياد بگيرند، در حالى که به طور قطع مى‏دانيم که آنان خنديدن را از مادرانشان نمى‏آموزند. به عبارت ديگر، خنديدن و لبخند زدن، جزو ويژگي‌هايي هستند که ما را واقعاً يک «انسان» جلوه مى‏دهند.

نکته جالب ديگر، آن است که اگر حتّى شخصى به تنهايى، خود را مشت و مال دهد، باز هم همين نتايج مشابه را دريافت خواهد کرد. در تحقيقى که در سال 1999م، انجام گرفت، محقّقان بدين نتيجه دست يافتند که سيگارى‏هايى که حين ترک سيگار،
آموخته بودند که خود را ماساژ دهند، هم کمتر سيگار مى‏کشيدند و هم احساس ضعف و سرخوردگىِ کمترى در خود مى‏ديدند.
از طرفى ديگر، مطالعاتى که توسط محقّقان ايتاليايى انجام گرفته، نشان مى‏دهند که به 43 درصد از بيمارانى که از سردردهاى مُزمن (مثل ميگرن) رنج مى‏برند، توصيه شد، که شقيقه و گردن خود را به آرامى ماساژ دهند و بسيارى از آنان ابراز داشته‏اند که احساس آرامش وصف‏ناپذيرى به آنان دست مى‏داده است.
بد نيست که شما هم ماساژ دادن را امتحان کنيد. بهتر است اين کار را از شقيقه‏ها، دست‏ها، پاها و پُشت گردنتان آغاز کنيد. ^۱

[2.] خنده، بهترين درمان

استيو زيلکووْسکى
ها، ها، ‌ها. هو، هو، هو. هِه، هِه، هِه!
اينها کلماتى هستند که انگليسى‌زبان‌ها، به وسيله آنها، صداى خنده را بر روى کاغذ مى‏آورند. امّا به واقع، اين اصوات، در زبان شما چگونه نوشته مى‏شوند؟ اين که ما چگونه صداى خنده را بنويسيم، زياد مهم نيست؛ مهم، آن است