(واکنشي) که ما از دوستمان در مقابل اين جمله دريافت مي‌کنيم، دو حُسن دارد: اوّل، اين که به ما مي‌فهماند که چه قدر در تشخيص درست احساسات ديگران توانايي داريم؛ دوم، اين که دوستمان احساس بهتري نسبت به ما پيدا مي‌کند و حس مي‌کند که ما او را
درک مي‌کنيم. ضمن اين که در گروه‌هاي دوستانه، ما مي‌توانيم احساسات خود را کاملاً بشناسيم و آنها را ابراز کنيم.

2. حلّ يک يا چند مشکل را تمرين کنيم

براي حلّ مشکلاتمان، به يک روش چندمرحله‌اي و منظّم روي بياوريم. يعني اين که در درجه اوّل، مشکلات فعلي‌مان را اوّلويت‌بندي کنيم. مهم‌ترين مشکلاتمان را تعريف کنيم و عوارضي را که مي‌تواند براي زندگي‌مان داشته باشد، معلوم کنيم. سپس به توانايي‌هايي که خودمان داريم و حمايت‌هايي را که ممکن است از طرف ديگران براي حل مشکل از ما بشود، فهرست کنيم.
در درجه بعدي، هر چه راه حل به نظرمان مي‌رسد (چه منطقي و چه غير منطقي) را فهرست مي‌کنيم و بعد، مي‌آييم عيب و حسن هر کدام را مي‌نويسيم. هر کدام را که بيشترين حُسن‌ها و کم‌ترين عيب‌ها را داشت، به عنوان راه حل احتمالي مي‌پذيريم و آن را اجرا مي‌کنيم. در صورت شکست، از راه حل بعدي استفاده مي‌کنيم. اين روش منظّم، در واقع، روش حل مشکلات است که کم‌کم ملکه ذهنمان مي‌شود و در همه مشکلاتمان از آن استفاده مي‌کنيم.

3. از ادبيات و سينما براي شناختن احساساتمان بهره ببريم

بسياري از داستان‌ها و فيلم‌ها، سرشار از موقعيت‌هاي احساسي هستند که شخصيت داستان يا فيلم، يک احساس مثبت يا منفي خاص را تجربه مي‌کند.

2. کنترل هيجانات شديد: يعني اين که چه قدر مي‌تواني هيجان‌هاي منفي و شديد خودت (مثل: خشم ناگهاني) را کنترل کني؟

هـ. حيطه خُلق عمومي

1 . شادي: يعني چه قدر از خودت احساس رضايت داري؟ چه طور مي‌تواني خودت را شاد کني؟ و چه طور مي‌تواني ديگران را شاد کني؟
2. خوشبيني: يعني توانايي نگاه به جنبه‌هاي روشن زندگي و حفظ نگرش مثبت، حتّي در رويارويي با ناملايمات زندگي.

چه‌طور مي‌توان هوش هيجاني را پرورش داد؟

همان طور که گفته شد، روان‌شناساني که از هوش هيجاني، به عنوان مهم‌ترين عامل موفّقيت فردي، دفاع مي‌کنند، معتقدند که اين نوع از هوش، اکتسابي است و مي‌توان آن را پرورش داد. آنها راه‌هاي مختلفي را براي پرورش هوش هيجاني پيشنهاد مي‌کنند که بعضي از آنها را ـ‌که با فرهنگ ايراني ـ اسلامي، بيشتر منطبق هستندـ مي‌خوانيد:

1 . براي تشخيص احساسات خود و ديگران، گروه‌هاي دوستانه تشکيل دهيم

همان طور که در بخش قبل گفته شد، يکي از توانايي‌هاي لازم براي داشتن هوش هيجاني بالا، اين است که آدم بتواند احساسات خودش و ديگران را بشناسد و روي آن احساس‌ها، نام بگذارد. اين اتّفاق، در واقع، به خودي خود، در جمع‌هاي خيلي دوستانه ما اتّفاق مي‌افتد؛ امّا مي‌شود همين اتّفاق‌ها را هدفمند کرد. به عنوان مثال، وقتي که يک حالت چهره يا حالت بدني خاصي را در دوستمان مي‌بينيم، مي‌توانيم به او بگوييم: «غمگين به نظر مي‌رسي» (به جاي اين که از جمله مبهم «انگار حالت خوب نيست!» استفاده کنيم). بازخوردي