شادکامي، با سلامتْ کامل مي‌شود

مهدي خسروي سِرِشکي

سلامت، در تعريف «سازمان جهاني بهداشت (W.H.O)»، عبارت است از: «حالت آسايش کامل جسمي، رواني، اجتماعي و نه فقط نبودن بيماري و ناتواني» (ماده دوم اسا‌س‌نامه).
طبق اين تعريف، انسان بايد در سه جنبه جسمي، رواني و اجتماعي، از آسايش و رفاه بهره‌مند باشد تا بتوان گفت که از سلامت کامل برخوردار است. البته در اين تعريف، به نقش معنويت (ارتباط با خداوند) و شناخت هدف (معناي) زندگي در سلامتي ـ‌که اديان الهي بر آن تأکيد دارندـ ، مستقيماً اشاره نشده است؛ امّا در برخي از نشريات اين سازمان، به اين موضوع نيز توجّه کافي شده است.
در اين جا ضمن اشاره به تأثيرگذاري حالات رواني و اجتماعي انسان بر سلامت جسمي ـ‌که امروزه در سراسر جهان، اصل شناخته شده‌اي است‌‌ـ ، به