در احاديث نيز به نعمت سلامت و لذّت‌بخش بودن زندگي با آن، اشاره شده است:
هيچ خيري در زندگي نيست، مگر با سلامت. ^۱
پنج چيز است که اگر کسي نداشته باشد، از زندگي لذّت نمي‌بَرَد: سلامت، امنيت، بي‌نيازي، قناعت و مونس همراه. ^۲

ورزش، سلامت، شادکامي

ورزش، حرکت‌هاي منظّم و مکرّر بدني است که به صورت فردي يا گروهي انجام مي‌شود و اکنون، رشته‌ها، سبک‌ها و شيوه‌هاي گسترده و توسعه‌يافته‌اي پيدا کرده است.
ورزش، هم تأثير جسماني دارد و باعث سلامتي و توانمندي و توانايي جسمي مي‌شود و هم تأثير رواني دارد و موجب شادي، نشاط، چالاکي و تقويت جمع‌گرايي، مثبت‌انديشي و اعتماد به نفس مي‌گردد.
در گذشته، تمام فعّاليت‌ها به گونه‌اي با ورزش و کار بدني همراه بود؛ امّا امروزه که سبک زندگي و کار، تغيير کرده است، نياز به ورزش، براي رفع کمبود فعّاليت‌هاي بدني، بيشتر احساس مي‌شود.

ورزش و سلامتي

با ورزش، اندام انسان، زيبا و متناسب مي‌شود و سلامتي بدن، تأمين مي‌گردد و از آن جا که سلامتي، نقش مهمّي در شادکامي دارد، ورزش نيز مي‌تواند عامل شادکامي باشد.

رابطه آن با شادکامي يا همان احساس رضايت از زندگي مي‌پردازيم و سپس به نقش ورزش در اين زمينه، اشاره مي‌کنيم.

سلامت جسمي و شادکامي

سلامت جسمي (تن‌درستي)، از نعمت‌هايي است که اگر نباشد، زندگي به کام انسان، تلخ مي‌شود و ديگر نعمت‌ها و لذّت‌ها هم براي او شيرين نخواهند بود؛ اگر چه ثروتمند باشد و امکانات فراوان و بي‌نظيري هم در اختيار داشته باشد.
انسان سالم، شاداب و بانشاط است؛ امّا کسي که از دردي رنج مي‌بَرَد يا رواني آزرده دارد، طبيعتاً شادابي و نشاطش را از دست مي‌دهد و دچار بي‌حوصلگي، بي‌رغبتي و افسردگي مي‌گردد و نمي‌تواند رابطه اجتماعي قابل قبولي با ديگران برقرار کند و از اين رو، از زندگي‌اش احساس رضايت نخواهد کرد.
تن‌درستي، علاوه بر عوامل مختلف مادّي، به عوامل معنوي نيز بستگي دارد. به عنوان مثال، انساني که رضايت‌ها و نگراني‌هاي منطقي دارد، مي‌تواند فشارها و سختي‌هاي زندگي را تحمّل کند و بر خشم، ترس و اضطراب خويش چيره شود؛ امّا انساني که تصوّرات و انتظارات غير واقع‌بينانه از دنيا و زندگي دارد، اين انتظارات، مايه ناراحتي و نارضايتي او مي‌شوند و او ديگر قادر نخواهد بود احساسات و عواطف و خشم خود را کنترل کند و همواره با فشارهاي رواني و محرّک‌هاي ناخوشايند، رو به رو خواهد بود و تعادلش از بين مي‌رود و در نهايت، دچار بيماري مي‌شود. بنا بر اين، روشن است که بيماري (چه جسمي و چه رواني)، رضايت از زندگي را کاهش مي‌دهد.