آزادي‌خواهيِ ملل جهان، تأثير قاطع داشته‌اند و در ميدان اين مبارزات، براي طرد استبداد و کسب دموکراسي و رسيدن به حقوق شهروندي، از سلاح‌هاي بُرّنده سياسي بوده‌اند. ^۱ براي نمونه، مي‌توان به نقش شب‌نامه‌ها، نوارهاي صوتي، اطّلاعيه‌ها و اعلاميه‌هاي مردمي (رسانه‌هاي در دسترس آن زمان)، در پيروزي انقلاب اسلامي ايران، اشاره نمود.
پس رسانه‌ها، از طريق ارضاي حسّ کنجکاوي آدمي و کمک به او در کسب موفّقيت‌هاي بيشتر در زندگي و رسيدن به آگاهي‌هاي حقوقي و سياسي، به منظور احقاق حقوق يا جلب همدلي و همفکري (در جامعه و جهان)، به نوعي، در ايجاد احساس رضايت بيشتر در زندگي انسان، مؤثّرند.

2. وظيفه آموزشي

اگر نيم‌نگاهي به سيستم سنّتي آموزش داشته باشيم، متوجّه خواهيم شد که آموزش‌هاي سينه به سينه‌اي که از پدران به فرزندان منتقل مي‌شدند و يا آموزش‌هاي مکتب‌‌خانه‌اي و مدرسه‌‌اي و حتّي دانشگاهي، ديگر جوابگوي نيازهاي امروز بشر نيستند؛ چرا که عمق و گستره علوم و دانسته‌هاي بشر قرن بيست و يکم، آن قدر زياد شده است که ديگر با چند کتاب و جزوه (و به تعبير بهتر، با آموزش رسميِ مدرسه و دانشگاه)، نمي‌توان آنها را منتقل کرد. اين جاست که اهميّت وظيفه آموزشي وسايل ارتباطي در جوامع معاصر، مشخّص مي‌شود، به طوري که جامعه‌شناسان، معتقدند که وسايل ارتباطي، با عرضه اطّلاعات و معلومات جديد، به موازات کوشش معلّمان و استادان و نهادهاي رسمي آموزش، خدمات آموزشي غيرمستقيم خود
را انجام مي‌دهند و

پيش‌ترها که رسانه‌هاي پيشرفته امروزي در کار نبودند، انسان‌ها، با آتش و دود و چاپار و... اطّلاعات ضروري و مورد نياز خود را ردّ و بدل مي‌کردند؛ امّا رسانه‌هاي جديد، با انتشار تازه‌ترين اخبارِ دورترين نقاط دنيا، حتّي در کمتر از چند ثانيه پس از وقوع آنها، از يک سو، احساس کنجکاوي انسان را برطرف مي‌کنند و از سوي ديگر، با تأثيرگذاري در تصميم‌گيري‌ها، به او کمک مي‌کنند تا با شناختي کامل‌تر از اوضاع و شرايط عمومي جامعه و حتّي جهان، بهتر بتواند نيازهاي فردي و جمعي خود را مرتفع سازد، در برابر ديگران، راه و رسم شايسته‌تري را در پيش بگيرد و قضاوت‌هاي درست‌تري داشته باشد، تا بتواند مسئوليت‌هاي فردي و عمومي را با آگاهي کامل به عهده بگيرد.
روزنامه‌ها و راديو و تلويزيون‌ها، با پخش و گسترش انديشه‌هاي نو، در واقع، وجدان اجتماعي افراد را بيدار مي‌کنند و با آشنا ساختن آنان به اهمّيت اجراي برنامه‌هاي مهم مملکتي، توجّه سريع و وسيع همگان را به لزوم تحوّلات اساسي (از قبيل: تعديل ثروت، مبارزه با بي‌سوادي و گسترش وسايل رفاه اجتماعي)، جلب مي‌کنند و آنان را براي شرکت در زندگي عمومي و دفاع از حقوق فردي و اجتماعي و قبول مسئوليت‌هاي بيشتر، آماده مي‌سازند.
در اين جا بايد به نقش رسانه‌هاي آزاد و مستقل در دفاع از حقوق شهروندي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي مخاطبان خود، اشاره کرد که در بسياري از موارد، با بيدارگري افکار عمومي و رساندن اطّلاعات و اخبار مهم ـ‌که رسانه‌هاي ديگر، از ارائه آنها به مردم، خودداري مي‌کنندـ ، باعث روشنگري در بين مردم مي‌شوند و چه بسا زمينه‌هاي حفظ وحدت و امنيّت ملّي، تقويت هويّت، احقاق حقوق و توسعه‌يافتگي ملّت‌ها را فراهم آورند. اگر به سير تحوّلات سياسي دو
قرن اخير توجّه نماييم، مشاهده مي‌کنيم که مطبوعات، در دو قرن گذشته، در مبارزان