يکپارچه و همگون، مي‌تواند زمينه‌ساز نوعي آرامش و آسايش در روابط بين مردم با يکديگر در سطح اجتماع باشد.

نکته پاياني

رسانه‌هايي به افزايش ميزان شادکامي (رضايت از زندگي) در شهروندانْ کمک مي‌کنند (يا مي‌توانند کمک کنند)، که به ارزش‌هاي اخلاقي و اخلاق حرفه‌اي اهل رسانه، پايبند باشند. در غير اين
صورت، رسانه مي‌تواند بدترين دشمن شادکامي شهروندان باشد. به عنوان نمونه، رسانه مي‌تواند از طريق بزرگ‌نمايي اخبار يک حادثه يا نقل يک خبر غير واقعي، حسّ ناامني را ميان شهروندان، گسترش دهد يا ذهن آنها را از يک واقعه مهم‌تر و سرنوشت‌سازتر، منحرف سازد.
رسانه مي‌تواند با ترويج پرسش‌هاي تخصّصي در عرصه‌هاي عمومي و بي‌پاسخ گذاشتن آنها يا گسترش نقدهاي عوامانه، به توسعه ترديد در باورهاي اساسي جامعه بپردازد و هم‌زمان به خرافه‌ها دامن بزند.
رسانه مي‌تواند نژادپرستي و تعصّب و افراطگري را در جامعه‌اي تشديد کند و آن جامعه را به سوي خشونت و تجزيه‌طلبي سوق دهد.
رسانه مي‌تواند از طريق تبليغات تجاريِ سودجويانه، سلامت شهروندان را به خطر بيندازد يا احساس نياز کاذب را در آنها زنده کند.
رسانه مي‌تواند با سرگرم‌سازي بي‌هدف مخاطبان، آنها را به غفلت، مبتلا سازد، چنان که مي‌تواند با آموزش‌هاي علمي فراتر از نياز مخاطب، حسّ دانايي کاذب را در وي ايجاد کند که به گم‌راهي يا زيان جسمي و روحي مخاطب، خواهد انجاميد.

اين روند، ادامه داشت تا اين که ظهور اينترنت، اين انفعال را از بين بُرد و به مخاطب، اجازه داد که بدون محدوديت، با ميليون‌ها انسان ديگر، با عقايد و انديشه‌هاي متفاوت و حتّي زبان‌ها و فرهنگ‌هاي گوناگون، ارتباط برقرار کندو آرا و عقايد آنها را بشنود و خودش هم بتواند ديدگاه‌هايش را به آنها اعلام کند.
در واقع، اين شبکه جهاني اطّلاع‌رساني، توانست ميدان کوچک روستايي را که در گذشته، پيرمردان در آن جمع مي‌شدند و اوقات فراغتشان را با گفتگو با يکديگر در آن جا سپري مي‌کردند، به گونه‌اي وسعت ببخشد که تمام مردم جهان، با هر سن و عقيده و مسلک و زباني، بتوانند در ميداني به وسعت تمام کره زمين، با يکديگر به گفتگو بنشينند و از طريق اتاق‌هاي گفتگوي مجازي، به خانه‌هاي يکديگر سر بزنند و از اوضاع و احوال اقوام و دوستاني که در شهرها و کشورهاي ديگر زندگي مي‌کنند، باخبر شوند و به نوعي، صله رحم مجازي به جا بياورند. در واقع، اينترنت، مقدّمات شکل‌گيري «دهکده جهاني» را فراهم آورد.
گذشته از کارکردهايي که در بالا به آنها اشاره شد، رسانه‌ها (مخصوصاً رسانه‌هاي ملّي‌ و فراگير) مي‌توانند با ايجاد نوعي همگوني در جامعه، نزديک يا همسو کردن ديدگاه‌ها و سلايق شهروندان، جلوگيري از تنش، تقويت همبستگي و يکپارچگي در دفاع از هويّت و ميهن و نيز تقويت ارزش‌هاي مورد قبول جامعه، در ايجاد فضايي همگون و بدون درگيري کمک کنند، که اگر از جنبه‌هاي سياسي و تحميل تفکّرات گروه حاکم به توده مردم، صرف نظر کنيم، اين فضاي