کشور ژاپن، تناسب دارد. در ضمن، در اين آمار و در همه کشورها (بجز ترکيه و استراليا)، ميزان رضايت از زندگي مردان، بيش از زنان بوده است. ^۱

رضايت از زندگي در ايران

کوشا و محسني، در سال 2000 ميلادي، تحقيقي مقايسه‌اي بين مردم ايران و ايالات متّحده (ايالت مينه سوتا)، انجام دادند. هدف آنها از اين تحقيق، آن بود که ببينند آيا ايرانيان، مردماني شاد هستند؟ اين تحقيق، در سال 1995م، روي 544 نفر در ايالات متحده و در سال 1997م، روي 1055 نفر در ايران (تهران) انجام شد. در اين بررسي، ميزان شادکامي مردم ايران، با در نظر گرفتن جنس، سن، درآمد و درجه تحصيلات، مورد سنجش و ارزيابي قرار گرفت که علاوه بر نشان دادن ارتباط رضايت و خرسندي افراد با ديگر ابعاد زندگي‌شان، عوامل مؤثّر در شکل‌گيري و تشديد و تضعيف شادکامي و خوش‌حالي نيز به دقّت بررسي شد و نتايج آن، با نتايج به دست آمده از تحقيقاتي که در سال 1994م، روي امريکايي‌ها انجام شد، مقايسه گرديد. داده‌ها نشان دادند که در مقياسي وسيع، ايرانيان، مردماني شاد نيستند. علاوه بر آن، سطح شادماني آنها نيز منعکس کننده جايگاه اجتماعي و وضعيت اقتصادي بيشتر جوامع در حال پيشرفت است و تغييرات جمعيتي، تأثير چنداني بر شادکامي فرد ندارد. به نظر مي‌رسد عواملي که بر شادکامي تأثيرگذارند، در هر دو جامعه يکسان‌اند و درجه اهميت عوامل، تفاوت زيادي در دو جامعه ندارد. ^۲

يک سوم مردم، خود را بسيار
شادکام مي‌دانستند. ^۱
اغلب مردم درباره رضايت از زندگي خود، با خوش‌بيني حرف مي‌زنند، به طوري که هفتاد درصدشان، معتقدند که رضايت آنها، از ناراضي بودنشان بيشتر است. کمتر از هفت درصد نيز بيش از آن که راضي باشند، ناراضي‌اند. 75 درصد مردم مي‌گويند که در طي چندهفته پيش، به دلايل متعدّدي شاد شده‌اند و سي درصد هم از احساس تنهايي، ملالت و افسردگي، حرف مي‌زنند.
در اروپا، رضايت از زندگي و شادي، از يک کشور به کشور ديگر تفاوت مي‌کند. در هلند، چهل درصد مردم، خود را بسيار شادکام مي‌دانند و حال آن که کمتر از ده درصد مردم پرتغال، چنين نظري دارند و اين، در حالي است که مردم اروپا در مقايسه با مردم امريکا در مجموع، خود را ناشادتر ارزيابي مي‌کنند؛ امّا نسبت به زندگي، نظر مثبت دارند. ^۲
در پژوهش دقيقي که در سال 2006م، به چاپ رسيده و به بررسي وضعيت رضايت از زندگي در سي کشور جهان پرداخته است، وضعيت تعدادي از کشورهاي اروپاي شرقي، اروپاي غربي و آسيا در فاصله سال‌هاي 1999ـ2002م، مورد توجّه قرار گرفته است.
بر اساس نتايج اين بررسي، 75 درصد افراد در کشورهاي اروپاي غربي، ميزان رضايت بالاتر از متوسط داشتند، در حالي که در چهار کشور اروپاي شرقي (يعني مجارستان، اسلواکي، لهستان و ترکيه) و نيز کره جنوبي و ژاپن، ميزان رضايت از زندگي، کمتر از پنجاه درصد بود. اين نتايج، با آمار بالاي خودکشي در