پايين‌تري داشتند، از يک طرف، وسواس بيشتر و از طرف ديگر، ميزان روانْ‌رنجورخوييِ کمتري نشان داده‌اند. مطالعه لوئيس، با مطالعات مالتبي و لوئيس ـ مالتبي هماهنگ است. ^۱
امّا نتايج بررسي‌هاي ديگري که در قالب پايان‌نامه انتشار يافته، خلاف اين مطلب را نشان مي‌دهند. نتايج تحقيقِ «تعيين ميزان شادکامي دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي تهران و رابطه آن با عمل به باورهاي ديني و برون‌گرايي» نشان داد که بين شادکامي، با نگرش عمل به باورهاي ديني، رابطه مثبت معنا‌دار وجود دارد. ^۲ نيز رابطه بين نگرش ديني و مؤلّفه‌هاي نگرش ديني با شادکامي و مؤلّفه‌هاي تشکيل‌دهنده شادکامي، تبيين مي‌کند که جوانانِ داراي سطح نگرش دينيِ بالاتر، از شادکامي، خُلق مثبت، کارآمدي، خشنودي از زندگي، و عزّت نفس بيشتري برخوردارند. ^۳
يافته‌هاي پژوهشيِ «بررسي ميزان شادکامي و عمل به باورهاي ديني در رابطه با جنس مخالف»،‌ نشان داد که ميزان شادکامي افرادي که با کسي از جنس مخالف ارتباط ندارند، بيش از کساني است که چنين ارتباطي را دارند و نيز بين ميزان دينداري و عمل به واجبات و مستحبّات ديني و ميزان شادکامي، يک همبستگي مثبت و معنا‌دار وجود دارد. ^۴

يک بررسي آماري ـ‌که در اصل مي‌توان گفت نتايج 146 بررسي ديگر را جمع‌بندي کرده است‌ـ ، مشخص گرديد که کمتر از يک درصد شادي‌هاي زندگي، به جنسيت اشخاص بستگي دارد و نتايج يک بررسي مشابه نيز به اين نتيجه رسيد که زن‌ها، به طول کلّي، کمي شادتر از مردها هستند و به
استناد يک بررسي ديگر ـ‌که در شانزده کشور مختلف انجام گرفت‌ـ ، مي‌توان گفت که زن‌ها و مردها حدوداً به يک اندازه بسيار شاد، راضي يا خيلي راضي، جواب مي‌دهند. بررسي ديگري که از سوي 68 پژوهشگر در 39 کشور واقع در نقاط مختلف جهان، روي 18032 دانشجو انجام گرفت نيز به نتايج مشابهي دست يافته است. ^۱

دو. ميزان تحصيلات

ميان متغيّر تحصيلات و رضايت از اوضاع فردي نيز ارتباط مستقيم وجود دارد، به طوري که با افزايش تحصيلات، رضايت از اوضاع فردي نيز افزايش مي‌يابد. ^۲

سه. ميزان دينداري

لوئيس، با انجام دادن يک مطالعه در مورد «اثرات دين بر سلامت رواني»، دريافت که افراد داراي نگرش ديني بالا، نسبت به افرادي که سطح نگرش ديني