فرزندان، سطح درآمد و جنسيت، نشان داد که با 99 درصد اطمينان بين موارد ذکر شده و ميزان رضايت زناشويي، رابطه وجود دارد، بدين معنا که ميزان رضايتمندي افرادي که از تحصيلات بالاتر، فاصله سنّي کمتر، تعداد فرزندان کمتر و سطح درآمد بيشتري برخوردارند، بيشتر از افرادي است که از تحصيلات پايين‌تر، فاصله سنّي بيشتر، تعداد فرزندان بيشتر و سطح
درآمد کمتري برخوردارند و نيز بين پايگاه اجتماعي و اقتصادي، با ميزان رضايتمندي از زندگي مشترک، رابطه وجود دارد و هرچه پايگاه اجتماعي و اقتصادي، بالاتر باشد، رضايتمندي از زندگي زناشويي، بالاتر است و نيز با 95 درصد اطمينان، ميزان رضايتمندي مردان از زندگي مشترک، بيشتر از زنان، معلوم گرديد. ^۱
تحقيقات وندي وود و همکارانش در مورد «نقش ازدواج در شادي و مهرورزي»، به اين نتيجه انجاميده است که: در ازدواج‌هاي پُرتنش و ناموفّق، زن‌ها، بيشتر از مردها رنج مي‌برند. ازدواج در اين خانواده‌ها، به کم شدن آلام رواني، اعتيادها و ميزان خودکشي زن‌ها کمک نمي‌کند.
امّا در مجموع و اگر بخواهيم نقش ازدواج را در ميزان شادکامي افراد بررسي کنيم، به اين نتيجه مي‌رسيم که به طور کلّي، زن‌ها، از ازدواج، راضي‌تر از مردها هستند. به اعتقاد وندي وود، زن‌ها اگر با رابطه صميمانه مثبت، روبه‌رو شوند، بيش از مردها از آن لذّت مي‌برند. ^۲

ب. رضايت مالي

ميزان رضايت مالي نيز به عوامل گوناگوني مانند: جنسيت، سن و ميزان

چهار. وضعيت تأهّل

در پژوهش ديگري از کوشا و محسني ـ که در سال 2004م، صورت گرفته ـ ، رضايت از زندگي متأهّل و مجرّد ايراني، مقايسه شده است. بر اساس نتايج آنها، در زنان ايراني، متأهّل بودن، شاغل بودن،
داشتن تجارب مطلوب و نيز تحصيلات بالا، با رضايت بيشتر از زندگي، رابطه دارد. ^۱
اشخاص جوان يا پير، زن يا مرد، و فقير يا ثروتمند، از داشتن رابطه عاشقانه پُردوام، شادتر مي‌شوند. صدها بررسي صورت گرفته در اين زمينه، به اين نتيجه واحد رسيده‌اند که: زوج‌ها در مقايسه با افراد مجرّد يا همسر از دست داده و بخصوص در مقايسه با کساني که از هم جدا شده‌اند، شادتر هستند و از زندگي خود، بيشتر لذّت مي‌برند. بررسي‌هاي انجام شده در امريکا نشان مي‌دهد که کمتر از 25 درصد اشخاص مجرّد و بيش از 40 درصد کساني که ازدواج کرده‌اند، خود را شاد معرفي مي‌کنند. ^۲
نتايج تحقيقات فراوان در باره ميزان رضايت از زندگي زناشويي و سلامت رواني، نشان مي‌دهد که بين اين دو، رابطه وجود دارد و فشارهاي زندگي مشترک با آسيب‌هاي رواني (مخصوصاً ‌افسردگي، اختلالات اضطرابي و بيماري‌هاي جسمي) ارتباط دارد. ^۳
از طرفي، نتايج بررسي «رابطه پايگاه اجتماعي و اقتصادي، با ميزان رضايتمندي از زندگي زناشويي» بر تفکيک ميزان تحصيلات، سن، تعداد