بار خدايا! از تو مى‌خواهم که يکى از مقدّرات شب قدر را عمر طولانى‌ام قرار دهى.
امام حسن(ع) فرموده است:
براى دنيا چنان تلاش کن که گويا هميشه زنده‌اى، و براى آخرت چنان آماده شو که گويا فردا به سويش پَر مى‌کشى.^۱
فلسفه انتظار در مکتب تشيّع، اميدوار ساختن انسان‌ها به زندگى و آينده برتر است. نااميدى، گناهى بزرگ است و از کسانى سر مى‌زند که با خداوند، بيگانه‌اند و به او کفر مى‌ورزند.
نگاه اجمالى به آموزه‌هاى دينى، از اين حقيقتْ پرده بر مى‌دارد که از آثار ايمان مذهبى، شادابى و سرزندگى و شادمانگى و انبساط خاطر است؛ چرا که مذهب، بر زمينه‌هاى پيدايش آن سفارش کرده و نشانه‌هايش را ستوده است.
استاد مطهّرى به زيبايى بر اين نکته انگشت نهاده و گفته است:
ايمان مذهبى، آثار نيک فراوان دارد؛ چه از نظر توليد به جهت و انبساط، و چه از نظر نيکو ساختن روابط اجتماعى، و چه از نظر کاهش و رفع ناراحتى‌هاى ضرور که لازمه ساختمان اين جهان است. ^۲
استاد در بحث از بهجت‌زايى و انبساط‌آفرينى ايمان، ايمان مذهبى را در ايجاد خوشبينى، روشن‌دلى، اميدوارى و آرامش خاطر، مؤثّر مى‌داند. ^۳
در پايان بايد به اين نکته اشاره کرد که برخى از آموزه‌هاى دينى، مانند سفارش به گريه بسيار، عزادارى و... با سرزندگى و نشاط، ناسازگارى ندارند. گريه

سبز و بعد از آن، قرمزِ روشن و کبود و عدسى. پوشيدن لباس قرمزِ تيره، مکروه است، خصوصاً در نماز. پوشيدن جامه سياه، کراهت شديد دارد، در همه حال، مگر در عمّامه و عبا و کفش؛ و اگر عمّامه و عبا هم سياه نباشد، بهتر است. ^۱
امام صادق(ع) فرموده است که على(ع) بيشتر وقت‌ها جامه سفيد مى‌پوشيد. ^۲ نيز مؤذّن مسجد النبى مى‌گويد: ديدم که امام صادق(ع) در ميان قبر پيامبر (ص) و منبر ايشان، نماز مى‌گزارْد و جامه زردى به رنگ بِهْ بر تن داشت. ^۳
امير مؤمنان(ع) به يارانش مى‌فرمود:
لباس سياه بر تن مکنيد که پوشش فرعون است.^۴
همچنين امام صادق(ع) از پوشيدن کفشِ مشکى برحذر مى‌داشت؛ چرا که به فرموده حضرت، چشم را کم‌سو مى‌کند و غمبار است. ^۵

6. اميد به زندگى

در فرهنگ نيايشِ پيشوايان دين، تقاضاى عمر طولانى از خداوند، بسيار آمده است و همين را به دوستان خويش نيز آموخته‌اند. از اين رو، در ماه رمضان ـ که بهترين زمان براى نيايش و سخن گفتن با خداست ـ ، اين دعا هر روز تکرار مى‌شود:
اللهم إنّى أسئلک فيما تَقضى و تُقَدِّرُ مِن الأمر المَحتوم فى لَيلَة القَدر، أن تُطيلَ عُمرى؛^۶