گام به گام تا شادي

ليلا علوي مقدّم

شادى چيست؟

روان‏شناس برجسته، ديويد مايِرز، نويسنده کتاب به دنبال شادکامى؛ چه کسى شاد است و چرا؟، شادى را چنين تعريف مى‏کند: حسّ خوشى؛ احساس اين که زندگى، در کل، به خوبى و خوشى ادامه مى‏يابد. ^۱
صرف نظر از اين که هر فرد در چه مرحله‏اى از زندگى قرار داشته باشد، تداوم حالت شادکامى و نشاط، احتمالاً اهميت عمده‏اى براى او دارد. به نظر مى‏رسد که فلاسفه قديم و متفکّران جديد، هيچ کدام، قادر به ارائه تعريف دقيق و روشنى از شادکامى و نشاط نبوده‏اند. در سال‌هاى اخير، علم روان‌شناسى، تعريفي چند وجهي از نشاط کرده است که سرآغازى است براى اين که بدانيم چگونه مى‏توان آن را افزايش داد.
ادوارد دينر، به اين نتيجه رسيده است که شادکامى و نشاط،
ترکيبى است از:

باشد؛ امّا در مورد رقص، اين فتواها و ديدگاه‌هاى فقهى، از آن روست که اگر کسانى روحيه آن را داشتند که شادى خود را با دست زدن و رقصِ غير حرامْ بروز دهند، به لاقيدى و بى‌دينى متّهم نشوند يا افرادِ ديندار، با شرکت در مجلسى که دست زدن و رقصِ معمولى در آن هست، عذاب وجدان نداشته باشند.
نقل اين فتواها به هيچ روى، بهانه‌اى براى بيمارْدلان نيست تا هر نوع رقصى را حلال بدانند؛ زيرا تأکيد دائمىِ فقيهان، اين است که نبايد «فسادانگيز» باشد.
آنچه گفته آمد، مرورى بر بعضى از عوامل شادى‌آفرين بود. ذکر عواملِ بيشتر و شرح و تفصيل هر يک از آنها مجالى فراخ‌تر مى‌طلبد.