۳۷۳.الإمام الباقر عليه السلام :لا تَتَهاوَن بِصَلاتِكَ ، فَإِنّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله قالَ عِندَ مَوتِهِِ: لَيسَ مِنّي مَنِ استَخَفَّ بِصَلاتِهِ ^۱ .

۳۷۴.الإمام الصادق عليه السلام :واللّهِ إنَّهُ لَيَأتي عَلَى الرَّجُلِ خَمسونَ سَنَةً وما قَبِلَ اللّهُ مِنهُ صَلاةً واحِدَةً فَأَيُّ شَيءٍ أشَدُّ مِن هذا ؟! واللّهِ إنَّكُم لَتَعرِفونَ مِن جيرانِكُم وأصحابِكُم مَن لَو كانَ يُصَلّيِ لِبَعضِكُم ما قَبِلَها مِنهُ لاِستِخفافِهِ بِها ، إنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ لا يَقبَلُ إلاَّ الحَسَنَ ، فَكَيفَ يَقبَلُ ما يُستَخَفُّ بِهِ ! ^۲ .

۳۷۵.أبو بَصير :دَخَلتُ عَلى اُمِّ حَميدَةٍ اُعَزّيها بِأَبي عَبدِ اللّهِ الصّادِقِ عليه السلام فَبَكَت وبَكَيتُ لِبُكائِها ، ثُمَّ قالَت : يا أبا مُحَمَّدٍ ، لَو رَأَيتَ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام عِندَ المَوتِ لَرَأَيتَ عَجَبًا ، فَتَحَ عَينَيهِ ثُمَّ قالَ : اِجمَعوا إلَيَّ كُلَّ مَن بَيني وبَينَهُ قَرابَةٌ ،
قالَت : فَلَم نَترُك أحَدًا إلاّ جَمَعناهُ ، قالَت : فَنَظَرَ إلَيهِم ثُمَّ قالَ : إنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفًّا بِالصَّلاةِ ^۳ .

۳۷۳.امام باقر عليه السلام :نمازت را سبك مشمار كه همانا پيامبر صلى الله عليه و آله هنگام رحلتش فرمود: هر كس نماز را سبك بشمارد از من نيست ^۴ .

۳۷۴.امام صادق عليه السلام :به خدا سوگند بر شخص، پنجاه سال مى گذرد حال آن كه خداوند ، يك نماز از او نپذيرفته است. چه چيز از اين سخت تر است؟ به خدا سوگند، شما از همسايگان و همراهانتان كسانى را مى شناسيد كه اگر براى برخى از شما نماز گزارده بود، آن را به خاطر سبك شمردنش نمى پذيرفت. همانا خداى عز و جل جز نيكو نمى پذيرد . پس چگونه آنچه را كه سبك شمرده شده بپذيرد؟

۳۷۵.ابوبصير:بر اُمّ حميده (همسر امام صادق) وارد گشتم تا او را به جهت رحلت ابو عبداللّه امام صادق عليه السلام تسليت دهم . پس او گريست و من نيز از گريه او گريستم . سپس گفت: اى ابو محمد ^۵ ، اگر ابو عبداللّه عليه السلام
را هنگام مرگ مى ديدى، به شگفت مى آمدى؛ چشمانش را باز كرد و سپس فرمود: هر كس را ميان من و او پيوند خويشاوندى است، گرد آوريد.
(ام حميده) گفت: هيچكس را رها نكرديم مگر اينكه گرد آورديم. پس به آن ها نگريست، سپس فرمود: همانا شفاعت ما به سبك شمارنده نماز نمى رسد ^۶ .