۴۳۴.عنه صلى الله عليه و آله :[لِلمُصَلّي] ثَلاثُ خِصالٍ : تَتَناثَرُ الرَّحمَةُ عَلَيهِ مِن قَدَمِهِ إلى عَنانِ السَّماءِ ، وتَحُفُّ بِهِ المَلائِكَةُ مِن قَرنِهِ إلى أعنانِ السَّماءِ ، ويُنادي مُنادٍ : لَو عَلِمَ المُناجي مَن يُناجي مَا انفَتَلَ ^۱ .

۴۳۵.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَزالُ المَلائِكَةُ تُصَلّي عَلَى العَبدِ مادامَ في مُصَلاّهُ الّذي يُصَلّي فيهِ ما لَم يَقُم أو يُحدِث ، تَقولُ : اللّهُمَّ اغفِر لَهُ ، اللّهُمَّ ارحَمهُ ^۲ .

۴۳۶.الإمام عليّ عليه السلام :الصَّلاةُ تَستَنزِلُ الرَّحمَةَ ^۳ .

۴۳۷.عنه عليه السلام :إذا قامَ الرَّجُلُ إلَى الصَّلاةِ أقبَلَ إبليسُ يَنظُرُ إلَيهِ حَسَدًا لِما يَرى مِن رَحمَةِ اللّهِ الَّتي تَغشاهُ ^۴ .

۴۳۸.عنه عليه السلام :لَو يَعلَمُ المُصَلّي ما يَغشاهُ مِن جَلالِ اللّهِ ما سَرَّهُ أن يَرفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ ^۵ .

۴۳۹.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ ضَيفَ اللّهِ عز و جل . . . رَجُلٌ كانَ في صَلاتِهِ فَهُوَ في كَنَفِ اللّهِ حَتّى يَنصَرِفَ ^۶ .

راجع : الحديث 555 .

7 / 27

إجابَةُ الدُّعاء

۴۴۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن أدّى فَريضَةً فَلَهُ عِندَ اللّهِ دَعوَةٌ مُستَجابَةٌ ^۷ .

۴۴۱.عنه صلى الله عليه و آله :تُفتَحُ أبوابُ السَّماءِ ويُستَجابُ الدُّعاءُ في أربَعَةِ مَواطِنَ : . . . عِندَ إقامَةِ الصَّلاةِ ^۸ .

۴۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن صَلّى صَلاةً لا يَعرِضُ عَلى قَلبِهِ فيها شَيءٌ مِن أسبابِ الدُّنيا ، لَم
يَسأَلِ اللّهَ شَيئًا إلاّ أعطاهُ ^۹ .

۴۳۴. [ آن كه در نماز است ] سه ويژگى دارد: رحمت الهى او را از كف پايش تا كرانه آسمان در بر مى گيرد و فرشتگان از روى سرش تا كرانه هاى آسمان گرداگرد او را مى گيرند و فرياد كننده اى ندا در مى دهد: اگر مناجات كننده مى دانست با چه كسى مناجات مى كند، باز نمى گشت.

۴۳۵.فرشتگان پيوسته بر بنده درود مى فرستند ، تا آنگاه كه در نمازگاهش نماز مى خواند و برنخاسته يا حدثى از او سرنزده است ، فرشتگان مى گويند: خدايا او را بيامرز و بر او رحمت آور.

۴۳۶.امام على عليه السلام :نماز ، رحمت را فرو مى آورد.

۴۳۷.هنگامى كه انسان به نماز مى ايستد، ابليس پيش مى آيد و حسودانه به او مى نگرد، چون مى بيند رحمت الهى او را در بر گرفته است .

۴۳۸.اگر نمازگزار مى دانست چگونه شكوه الهى او را در برگرفته است، سربرداشتن از سجده را خوش نمى داشت.

۴۳۹.امام صادق عليه السلام :همانا مهمان خداوند عز و جل ... مردى است كه در نماز است، او در پناه رحمت خداست تا آنگاه كه نمازش را به پايان برد.

7/27

پذيرش دعا

۴۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس نمازى واجب بگذارد ، نزد خداوند يك دعاى پذيرفته دارد.

۴۴۱.چهار هنگام درهاى آسمان گشوده مى شود و دعاء پذيرفته مى گردد: ... هنگام برپا كردن نماز.

۴۴۲.هر كس نمازى بخواند كه در آن چيزى از چاره انديشى هاى دنيا را بر دل نگذراند، هيچ چيز از خدا نمىخواهد ، جز اينكه به او مى بخشد.

۴۲۸.يوسُفُ بنُ عَبدِ اللّهِ بنِ سَلام :إنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله كانَ إذا نَزَلَ بِأَهلِهِ شِدَّةٌ أمَرَهُم بِالصَّلاةِ ، ثُمَ قَرَأَ : «وأمُر أهلَكَ بِالصَّلاةِ واصطَبِر عَلَيها»^۱ .

۴۲۹.الإمام الصادق عليه السلام :كان عَليٌّ عليه السلام إذا هالَهُ شَيءٌ فَزِعَ إلَى الصَّلاةِ ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآيَةَ : «واستَعينوا بِالصَّبرِ والصَّلاةِ»^۲ .

۴۳۰.عنه عليه السلام :ما يَمنَعُ أحَدَكُم إذا دَخَلَ عَلَيهِ غَمٌّ مِن غُمومِ الدّنيا أن يَتَوَضَّأَ ثُمَّ يَدخُلَ مَسجِدَهُ ويَركَعَ رَكعَتَينِ فَيَدعُوَ اللّهَ فيهِما أما سَمِعتَ اللّهَ يَقولُ : «واستَعينوا بِالصَّبرِ والصَّلاةِ»^۳ .

6 / 27

نُزولُ الرَّحمَةِ

۴۳۱.أبو حَمزَةَ عَنِ الإِمامِ الباقِرِ عليه السلام :قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إذا قامَ العَبدُ المُؤمِنُ في صَلاتِهِ نَظَرَ اللّهُ إلَيهِ ـ أو قالَ : أقبَلَ اللّهُ عَلَيهِ ـ حَتّى يَنصَرِفَ ، وأظَلَّتهُ الرَّحمَةُ مِن فَوقِ رَأسِهِ إلى اُفُقِ السَّماءِ ، والمَلائِكَةُ تَحُفُّهُ مِن حَولِهِ إلى اُفُقِ السَّماءِ ، ووَكَّلَ بِهِ مَلَكًا قائِمًا عَلى رَأسِهِ يَقولُ لَهُ : أيُّهَا المُصَلّي لَو تَعلَمُ مَن يَنظُرُ إلَيكَ ومَن تُناجي مَا التَفَتَّ ولا زُلت مِن مَوضِعِكَ أبَدًا ^۴ .

۴۳۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يا أبا ذَرٍّ ، ما مِن مُؤمِنٍ يَقومُ إلَى الصَّلاةِ إلاّ تَناثَرَ عَلَيه البِرُّ ما بَينَهُ وبَينَ العَرشِ ، ووُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ يُنادي : يَابنَ آدَمَ ، لَو تَعلَمُ ما لَكَ في صَلاتِكَ ومَن تُناجي ما سَئِمتَ ولاَ التَفَتَّ ^۵ .

۴۳۳.عنه صلى الله عليه و آله :إذا قامَ العَبدُ في صَلاتِهِ ذُرَّ البِرُّ عَلى رَأسِهِ حَتّى يَركَعَ ، فَإِذا رَكَعَ عَلَتهُ رَحمَهُ اللّهِ حَتّى يَسجُدَ، والسَّاجِدُ يَسجُدُ عَلى قَدَمَيِاللّهِ تَعالى، فَليَسأَل
وليَرغَب ^۶ .

۴۲۸.يوسف بن عبداللّه بن سلام:پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه به خانواده اش سختى مى رسيد، آنان را به نماز فرمان مى داد و سپس اين آيه را قرائت مى كرد: «و خانواده ات را به نماز فرمان ده و بر آن پايدارى كن» .

۴۲۹.امام صادق عليه السلام :على عليه السلام هرگاه از چيزى بيمناك مى گرديد ، از نماز كمك مى جست و سپس اين آيه را تلاوت مى كرد: «و از شكيبايى و نماز يارى جوييد» .

۴۳۰.چه چيز مانع مى شود هرگاه بر يكى از شما اندوهى از اندوههاى دنيا رسيد ، وضو بگيرد سپس به مسجد برود و دو ركعت نماز بخواند و خدا در آن بخواند؟ آيا نشنيده اى كه خداوند مى گويد: «و از شكيبايى و نماز يارى جوييد» ؟

6/27

فرو آمدن رحمت

۴۳۱.ابوحمزه از امام باقر عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى ايستد، خداوند به او مى نگرد ـ يا فرمود: خدا به او روى مى آورد ـ تا آنگاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى گيرند و فرشته اى بر بالاى سرش گمارده مى شود كه به او مى گويد: اى نمازگزار ، اگر مى دانستى چه كسى به تو مى نگرد و با چه كسى مناجات مى كنى، روى نمى گرداندى و هرگز از اينجا نمى رفتى .

۴۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى ابوذر، هيچ مؤمنى به نماز نمى ايستد ، جز اينكه از او تا عرش او را در بر مى گيرد و فرشته اى بر او گمارده مى شود كه فرياد برمى آورد: اى پسر آدم، اگر مى دانستىچه در نمازت به دست مى آورى
و با كه مناجات مى كنى، نه ملول مى گشتى و نه روى مى گرداندى.

۴۳۳.هنگامى كه بنده در نماز مى ايستد، نيكى و احسان بر سرش پاشيده مى شود ، تا آنگاه كه ركوع كند. پس هنگامى كه ركوع كرد، رحمت الهى او را بالا مى برد تا سجده كند و سجده كننده بر درگاه خداوند تعالى سجده مى كند، پس درخواست كند و اشتياق نشان دهد.