راجع : الحديث 251 و 252 و 306 .

۴۸۳.امام صادق عليه السلام:معناى سلام در پايان هر نماز ، همان معناى امان است ؛ يعنى هر كس فرمان خدا و سنّت پيامبرش را با فروتنى و افتادگى در برابر او، انجام دهد، از بلاى دنيا در امان و از كيفر آخرت رهيده است .

۴۸۴.عبداللّه بن فضل هاشمى:از امام صادق عليه السلام معناى سلام دادن در نماز را
پرسيدم، فرمود: نشانه امان و پايان يافتن نماز است. گفتم: فدايت شوم اين چگونه است؟ فرمود: در ميان مردمان گذشته، هرگاه شخص تازه وارد بر آنان سلام مى داد ، خود را از بديش در امان مى ديدند و اگر جواب سلام او را مى دادند، او نيز خود را در امان مى ديد. پس اگر سلام نمى داد، خود را در امان نمى ديدند و اگر جواب سلام را بر سلام دهنده، ردّ نمى كردند، او خود را در امان نمى ديد و اين خوى عرب بود. پس سلام دادن نشانه بيرون رفتن از نماز و حلال كردن گفتار است و امانى براى نماز از آنچه به آن وارد شده و تباهش مىكند. سلام نامى از نامهاى خداوند عز و جل است و آن از نمازگزار بر دو فرشته خدا كه بر او گمارده شده اند، داده مى شود.

۴۸۳.الإمام الصادق عليه السلام :مَعنَى السَّلامِ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ مَعنَى الأَمانِ ، أي مَن أدّى أمرَ اللّهِ وسُنَّةَ نَبيِّهِ صلى الله عليه و آله خاضِعًا لَهُ خاشِعًا مِنهُ فَلَهُ الأمانُ مِن بَلاءِ الدُّنيا وَبراءَةٌ مِن عَذابِ الآخِرَةِ ^۱ .

۴۸۴.عَبدُاللّهِ بنُ الفَضلِ الهاشِميّ :سَأَلتُ أبا عَبدِاللّهِ عليه السلام عَن مَعنَى التَّسليمِ فِي الصَّلاةِ ، فَقالَ : التَّسليمُ عَلامَةُ الأَمنِ وتَحليلِ الصَّلاةِ ، قُلتُ : وكَيفَ ذلِكَ جُعِلتُ فِداكَ ؟ قالَ : كانَ النّاسُ فيما مَضى إذا سَلَّمَ عَلَيهِم وارِدٌ أمِنوا شَرَّهُ
وكانوا إذا رَدّوا عَلَيهِ أمِنَ شَرَّهُم ، فَإِن لَم يُسَلِّم لَم يَأمَنوهُ وإن لَم يَرُدّوا عَلَى المُسَلِّمِ لَم يَأمَنهُم ، وذلِكَ خُلقٌ فِي العَرَبِ ، فَجُعِلَ التَّسليمُ عَلامَةً لِلخُروجِ مِنَ الصَّلاةِ وتَحليلًا لِلكَلامِ وأمنًا مِن أن يَدخُلَ فِي الصَّلاةِ ما يُفسِدُها . والسَّلامُ اسمٌ مِن أسماءِ اللّهِ عز و جل وهُوَ واقِعٌ مِنَ المُصَلّي عَلى مَلَكَيِ اللّهِ المُوَكَّلَينِ بِهِ ^۲ .