۵۳۷.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قالَ لِأَصحابِهِ ذاتَ يَومٍ : أرَأَيتُم لَو جَمَعتُم ما عِندَكُم مِنَ الثّيابِ والآنيَةِ ثُمَّ وَضَعتُم بَعضَهُ عَلى بَعضٍ أكُنتُم تَرَونَهُ يَبلُغ السَّماءَ ؟ قالوا : لا يا رَسولَ اللّهِ ، قالَ : ألا أدُلُّكُم عَلى شَيءٍ أصلُهُ فِي الأَرضِ وفَرعُهُ فِي السَّماءِ ؟ قالوا : بَلى يا رَسولَ اللّهِ ، قالَ : يَقولُ أحَدُكُم إذا فَرَغَ مِن صَلاتِهِ الفَريضَةِ : «سُبحانَ اللّهِ والحَمدُ للّهِِ ولا إلهَ إلاَّ اللّهُ واللّهُ أكبَرُ» ثَلاثينَ مَرَّةً ، فَإِنَّ أصلَهُنَّ فِي الأَرضِ وفَرعَهُنَّ فِي السَّماءِ ، وهُنَّ يَدفَعنَ الهَدمَ والحَرقَ والغَرَقَ والتَّرَدّيَ فِي البِئرِ وأكلَ السَّبُعِ وميتَةَ السّوءِ والبَليَّةَ الَّتي تَنزِلُ مِنَ السَّماءِ عَلَى العَبدِ في ذلِكَ اليَومِ ، وهُنَّ الباقياتُ ^۱ .

۵۳۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :تَقولُ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ : اللّهُمَّ اهدِني مِن عِندِكَ ، وأفِض عَلَيَّ مِن فَضلِكَ ، وانشُر عَلَيَّ مِن رَحمَتِكَ ، وأنزِل عَلَيَّ مِن بَرَكاتِكَ ^۲ .

۵۳۹.الإمام عليّ عليه السلامـ مِن دُعائِهِ بَعدَ الصَّلاةِ المَكتوبَةِ ـ: اللّهُمَّ لَكَ صَلَّيتُ ، وفي صَلاتي ما قَد عَلِمتَ مِنَ النُّقصانِ والعَجَلَةِ والسَّهوِ والغَفلَةِ والكَسَلِ والفَترَةِ والنِّسيانِ والرّياءِ والسُّمعَةِ والشَّكِّ والمُدافَعَةِ والرَّيبِ والعُجبِ والفِكرِ والتَّلَبُّثِ عن إقامَةِ كَمالِ فَرضِكَ ، فَأَسأَلُكَ يا إلهي أن تُصَلّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ ، وأن تُحَوِّلَ نُقصانَها تَمامًا ، وعَجَلَتي فيها تَثَبُّتًا وتَمَكُّنًا ، وسَهوي تَيَقُّظًا ، وغَفلَتي مُواظَبَةً ، وكَسَلي نَشاطًا ، وفَترَتي قرّةً ، ونِسياني مُحافَظَةً ، ومُدافَعَتي مُرابَطَةً ، وريائي إخلاصًا ، وسُمعَتي تَسَتُّرًا ، وشَكّي يَقينًا ،
ورَيبي بَيانًا ، وفِكري خُشوعًا ، وتَحَيُّري خُضوعًا ، فَإِنّي لَكَ صَلَّيتُ ، وإلَيكَ تَوَجَّهتُ ، وبِكَ آمَنتُ ، وإيّاكَ قَصَدتُ ، فَاجعَل لي في صَلاتي ودُعائي رَحمَةً وبَرَكَةً تُكَفِّرُ بِها سَيِّئاتي ، وتُكرِمُ بِها مَقامي ، وتُبَيِّضُ بِها وَجهي ، وتُزَكّي بِها عَمَلي ، وتَحُطُّ بِها وِزري ، اللّهُمَّ احطُط بِها عَنّي ثِقلي ، واجعَل ما عِندَك خَيرًا لي مِمّا تَقطَعُ عَنّي .
الحَمدُ للّهِِ الَّذي قَضى عَنّي فَريضَةً مِنَ الصَّلَواتِ الَّتي كانَت عَلَى المُؤمِنينَ كِتابًا مَوقوتًا ، يا اللّهُ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ ^۳ .

۵۳۷.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روزى به اصحابش فرمود: آيا اگر هر چه لباس وظرف داريد گردآوريد وروى هم بنهيد، فكر مى كنيد به آسمان برسد؟ گفتند: نه اى پيامبر خدا، فرمود: آيا شما را به چيزى راهنمايى نكنم كه ريشه اش در زمين و شاخه اش در آسمان باشد؟ گفتند: چرا، اى پيامبر خدا. فرمود: هر يك از شما كه از نماز واجبش فارغ شد ، سى بار بگويد: «و خدا پاك و منزّه است، سپاس براى خداست و جز خداوند، هيچ خدايى نيست و خدا بزرگتر است». همانا ريشه اين ها در زمين و شاخه آن ها در آسمان است. آن ها خرابى، آتش، غرق شدن، در چاه افتادن، خوراك درنده شدن، مرگ بد و بلاى آسمانى را كه در آن روز بر بنده فرود مىآيد ، دفع مى كنند و آن ها ماندگارند.

۵۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در پى هر نماز مى گويى: خدايا از نزد خود مرا ره بنما و از فضل و بخششت بر من فرو ريز و از رحمتت بر من بگستر و از بركتهايت ، بر من فرو فرست.

۵۳۹.امام على عليه السلامـ از دعاى ايشان پس از نماز واجب ـ: خدايا ، براى تو نماز گزاردم و حال آنكه مى دانى در نمازم، نقص و شتاب و فراموشى و غفلت و كسالت و سستى و از ياد بردن و ريا و خودنمايى و شك و دورى و گمان و عُجب و انديشه كردن و فروگداشتن از كمال واجبت ، مى باشد. اى خداى من ، از تو مى خواهم بر پيامبر و خاندانش درود فرستى و نقص نماز را به تمام ، و شتابم را در آن به تأمل و استوارى و
فراموشى ام را به بيدارى و غفلتم را به مواظبت و كسالتم را به نشاط و سستى ام را به پايدارى و از ياد بردنم را به يادداشتن و دوريم را به كشش و ارتباط و ريايم را به اخلاص و خودنمايى ام را به پوشاندن و شكّم را به يقين و گمانم را به حجّت و انديشه ام را به فروتنى و تحيّر و فروماندنم را به فرمانبردارى ، تبديل فرمايى .همانا براى تو نماز گزاردم و به تو روى كردم و به تو ايمان آوردم و تو را قصد كردم . پس در نماز و دعايم ، رحمت و بركت قرار ده كه زشتيهايم را بپوشاند و جايگاهم را گرامى دارد و رويم را سفيد گرداند و عملم را پاكيزه كند و بار گناهم را سبك گرداند. خدايا ، با آنْ سنگينى ام را سبك گردان و آنچه را نزد توست بهتر از آنچه از من مى بُرى ، قرار ده.
سپاس خداوندى كه واجبى را از من ادا كرد كه از نمازهاى واجب و نوشته شده بر مؤمنان بود . اى خداوند، اى بخشنده ترين بخشندگان.

۵۳۴.أبو أيّوبَ الأَنصاريّ :ما صَلَّيتُ وَراءَ نَبيِّكُم صلى الله عليه و آله إلاّ سَمِعتُهُ حينَ يَنصَرِفُ مِن صَلاتِهِ يَقولُ : اللّهُمَّ اغفِر لي أخطائي وذُنوبي كُلَّها ، اللّهُمَّ أنعِمني وأحيِني وارزُقني ، واهدِني لِصالِحِ الأَعمالِ والأَخلاقِ ، فَإِنَّهُ لا يَهدي لِصالِحِها إلاّ أنتَ ، ولا يَصرِفُ عَن سَيِّئِها إلاّ أنتَ ^۱ .

۵۳۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ لِعَليٍّ عليه السلام ـ: إذا أرَدتَ أن تَحفَظَ كُلَّ ما تَسمَعُ وتَقرَأُ فَادعُ بِهذَا الدُّعاءِ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ وهُوَ : سُبحانَ مَن لا يَعتَدي عَلى أهلِ مَملَكَتِهِ ، سُبحانَ مَن لا يَأخُذُ أهلَ الأَرضِ بِأَلوانِ العَذابِ ، سُبحانَ الرَّؤُفِ الرَّحيمِ ، اللّهُمَّ اجعَل لي في قَلبي نورًا وبَصَرًا وفَهمًا وعلمًا إنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ ^۲ .

۵۳۶.الأصبَغ عَنِ الإِمام عَليٍّ عليه السلام :مَن أحَبَّ أن يَخرُج مِنَ الدُّنيا وقَد خَلَصَ مِنَ الذُّنوبِ كَما يَخلُصُ الذَّهَبُ الَّذي لا كَدَرَ فيهِ ولَيسَ أحَدٌ يُطالِبُهُ بِمَظلِمَةٍ فَليَقرَأ في دُبُرِ الصَّلاةِ الخَمسِ نِسبَةَ اللّهِ عز و جل «قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ» اِثنَتَي عَشَرَةَ مَرَّةً ، ثُمَّ يَبسُطُ يَدَيهِ ويَقولُ : اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ بِاسمِكَ المَكنونِ المَخزونِ الطّاهِرِ الطُّهرِ المُبارَكِ ، وأسأَلُكَ بِاسمِكَ العَظيمِ وسُلطانِكَ القَديمِ ، يا واهِبَ العَطايا يا مُطلِقَ الاُسارى يا فَكّاكَ الرِّقابِ مِنَ النّارِ ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدِ ، وفُكَّ رَقَبَتي مِنَ النّارِ وأخرِجني مِنَ الدُّنيا آمِنًا ، وأدخِلنِي الجَنَّةَ سالِمًا ، واجعَل دُعائي أوَّلَهُ فَلاحًا وأوسَطَهُ نَجاحًا وآخِرَهُ صَلاحًا ، إنَّكَ أنتَ عَلاّمُ الغُيوبِ .
ثُمَّ قالَ عليه السلام : هذا مِن الُمخَبَّياتِ مِمّا عَلَّمَني رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وأمَرَني أن اُعَلِّمَهُ الحَسَنَ والحُسَينَ ^۳ .

۵۳۴.ابو ايّوب انصارى:در پشت سر پيامبرتان صلى الله عليه و آله نماز نگزاردم ، جز اينكه هرگاه نمازش را به پايان مى برد ، مى شنيدم كه مى گويد: خدايا همه خطاها و گناهانم را بيامرز، خدايا نعمتت را بر من ارزانى دار، مرا زنده بدار و روزيم ده و به كارها و خويهاى شايسته رهنمونم كن كه جز تو به شايسته هاى آن دو (كارها و خويها) ره نمى نمايد و جز تو از زشتهاى آن دو ، باز نمى دارد.

۵۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ: هرگاه خواستى هر چه را مى شنوى و مى خوانى به ياد بسپارى، اين دعا را در پى هر نماز بخوان : پاك و منزّه است آن كه به مردمان مملكتش تجاوز نمى كند. پاك و منزه است آن كه ساكنان زمين را كيفرهاى گونه گون نمىدهد، پاك و منزه است آن مهربان و بخششگر. خدايا ، در دل من نور و بينش و فهم و دانايى ، قرار ده، كه تو بر هر كار توانايى.

۵۳۶.اصبغ از امام على عليه السلام :هر كس دوست دارد از دنيا برود در حالى كه از گناهانش پاك شده آنگونه كه زر ناب از تيرگيها پاك مى گردد و هيچكس چيزى به ستم برده را از او مطالبه نكند، در پى هر يك از نمازهاى پنجگانه، تبار نامه خداوند ؛ قل هو اللّه احد ، را دوازده مرتبه بخواند . سپس دستانش را بگشايد و بگويد: خدايا به نام پنهان ، پوشيده، پاك، پاكيزه و خجسته ات از تو مى خواهم . به نام بزرگ و چيرگى هميشگيت از تو مى خواهم . اى بخشنده عطاها، اى آزاد كننده اسيران، اى رهايى دهنده مردم از آتش، بر محمّد و خاندان او
درود فرست ، از آتش رهاييم ده، آسوده از دنيا ببر و به سلامت وارد بهشت گردان . آغاز دعايم را رستگارى، ميان آن را كاميابى و پايان آن را نيكويى قرار ده ، كه تنها تو به نهانها بسيار دانايى. سپس فرمود: اين از امور نهانى است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهبه من آموخت و فرمان داد آن را به حسن و حسين نيز بياموز ^۴ .