۵۸۲.عنه عليه السلام :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ عليهماالسلام يُصَلّي فِي اليَومِ واللَّيلَةِ ألفَ رَكعَةٍ ^۱ .

۵۸۳.عنه عليه السلامـ لَمّا قيلَ لَهُ : ما أقَلَّ وُلدَ أبيكَ ـ: العَجَبُ لي كَيفَ وُلِدتُ ! كانَ أبي يُصَلّي فِي اليَومِ واللَّيلَةِ ألفَ رَكعَةٍ فَأَيُّ وَقتٍ يَفرَغُ لِلدُّنيا ^۲ .

۵۸۴.أبو حازِم :مارَأَيتُ هاشِميًّا أفضَلَ مِن عَليِّ بنِ الحُسَينِ ، وكانَ عليه السلام يُصَلّي فِي اليَومِ واللَّيلَةِ ألفَ رَكعَةٍ حَتّى خَرَجَ بِجَبهَتِهِ وآثارِ سُجودِهِ مِثلُ [كَركَرَةِ البَعيرِ] ^۳ .

۵۸۵.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ عَليُّ بنُ الحُسَينِ عليهماالسلام . . . صَلّى ذاتَ يَومٍ فَسَقَطَ الرِّداءُ عَن إحدى مَنكِبَيهِ ، فَلَم يُسَوِّهِ حَتّى فَرَغَ مِن صَلاتِهِ فَسَأَلَهُ بَعضُ أصحابِهِ عَن ذلِكَ فَقالَ : وَيحَكَ أتَدري بَينَ يَدَي مَن كُنتُ ، إنَّ العَبدَ لا يُقبَلُ مِن صَلاتِهِ إلاّ ما أقبَلَ عَلَيهِ مِنها بِقَلبِهِ ^۴ .

۵۸۶.الإمام الصادق عليه السلام :ما أشبَهَهُ ( أميرَ المُؤمِنينَ عَليّا عليه السلام ) مِن وُلدِهِ ولا أهلِ بَيتِهِ أحَدٌ أقرَبُ شَبَهًا بِهِ في لِباسِهِ وفِقهِهِ مِن عَليِّ بنِ الحُسَينِ عليهماالسلام .
ولَقَد دَخَلَ أبو جَعفَر ـ ابنُهُ ـ عليهماالسلام عَلَيهِ فَإِذا هُوَ قَد بَلَغَ مِنَ العِبادَةِ ما لَم يَبلُغهُ أحَدٌ ، فرآهُ قَدِ اصفَرَّ لَونُهُ مِنَ السَّهَرِ ، ورَمِصَت عَيناهُ مِنَ البُكاءِ ، ودَبِرَت جَبهَتُهُ وانخَرَمَ أنفُهُ مِنَ السُّجودِ ، ووَرِمَت ساقاهُ وقَدَماهُ مِنَ القِيامِ فِي الصَّلاةِ .
فَقالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام : فَلَم أملِك حينَ رَأَيتُهُ بِتِلكَ الحالِ البُكاءَ ، فَبَكَيتُ رَحمَةً لَهُ ، وإذا هُوَ يُفَكِّرُ ، فَالتَفَتَ إلَيَّ بَعدَ هُنَيهَةٍ مِن دُخولي فَقالَ : يا بُنَيَّ ،
أعطِني بَعضَ تِلكَ الصُّحُفِ الَّتي فيها عِبادَةُ عَليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام ، فَأَعطَيتُهُ ، فَقَرَأَ فيها شَيئًا يَسيرًا ثُمَّ تَرَكَها مِن يَدِهِ تَضَجُّرًا وقالَ : مَن يَقوى عَلى عِبادَةِ عَليِّ عليه السلام ؟ ! ^۵ .

۵۸۲.على بن الحسين عليهماالسلام در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد ^۶ .

۵۸۳.هنگامى كه به ايشان گفته شد: چقدر فرزندان پدرت كم هستند ؟ ـ فرمود : شگفتى اين است كه من چگونه زاده شدم! پدرم در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد، پس چه هنگام به دنيا بپردازد ^۷ .

۵۸۴.ابو حازم:هيچيك از هاشميان را برتر از على بن الحسين عليهماالسلامنديدم . در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد ، تا اينكه پيشانى و جايهاى سجده اش همچون سينه شتر، برآمده شد.

۵۸۵.امام باقر عليه السلام :روزى در نماز، بالا پوش على بن الحسين عليهماالسلام از يك دوشش افتاد . آن را درست نكرد تا اينكه نمازش را به پايان برد . پس يكى از يارانش (سبب درست نكردن) آن را از حضرت پرسيد. حضرت فرمود: واى بر تو، آيا مى دانى در پيشگاه چه كسى بودم؟ همانا از نماز بنده جز آنچه با دل به خدا رو آورده باشد، پذيرفته نيست .

۵۸۶.امام صادق عليه السلام :در پوشش و فقه شباهت هيچيك از فرزندان و خانواده اميرالمؤمنين عليه السلامبه ايشان، بيشتر از على بن الحسين عليهماالسلامنبود.
ابوجعفر (فرزند على بن الحسين عليهماالسلام ) بر او وارد شد و با ايشان روبرو گشت كه به مرتبه اى از عبادت رسيده بود كه هيچكس بدان دست نيافته بود. او را ديد كه رنگش از شب زنده دارى، زرد گشته، چشمش از گريه، آب مرواريد آورده، پيشانى و بينى اش از سجده، زخم و شكاف برداشته و ساقها و كف پاهايش از ايستادن در نماز ورم كردهاند. پس ابوجعفر عليه السلامگفت: هنگامى كه او را اينگونه ديدم، نتوانستم از گريه خوددارى كنم و دلم به رحم آمد و گريستم و او نيز به فكر فرو رفته بود . پس از اندكى كه از ورودم سپرى شد، متوجه من شد و گفت: اى پسركم، برخى از آن برگه ها را كه عبادت على بن ابيطالب در آن نوشته شده به من ده، دادم . و اندكى خواند و سپس نوميدانه آن
را از دستش رها كرد و گفت: چه كسى توانايى عبادت على عليه السلام را دارد؟

6 / 38

صَلاةُ الإِمامِ عَليِّ بنِ الحُسينِ عليهماالسلام

۵۷۷.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِما إذا قامَ فِي الصَّلاة كَأَنَّهُ ساقُ شَجَرَةٍ لا يَتَحَرَّكُ مِنهُ شَيءٌ إلاّ ما حَرَّكَهُ الرّيحُ مِنهُ ^۱ .

۵۷۸.الإمام الصادق عليه السلام :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِما إذا قامَ فِي الصَّلاةِ تَغَيَّرَ لَونُهُ ، فَإِذا سَجَدَ لَم يَرفَع رَأسَهُ حَتّى يَرفَضَّ عَرَقًا ^۲ .

۵۷۹.عَبدُاللّهِ بنُ أبي سُلَيمان :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ عليهماالسلام . . . إذا قامَ إلَى الصَّلاةِ أخَذَتهُ رَعدَةٌ ، فَقيلَ لَهُ : ما لَكَ ؟ فَقالَ : ما تَدرونَ بَينَ يَدَي مَن أقومُ ومَن اُناجي؟ ^۳ .

۵۸۰.عَبدُاللّهِ بنُ مُحَمَّدٍ القُرَشيّ :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ عليهماالسلام إذا تَوَضَّأَ اصفَرَّ لَونُهُ ، فَيَقولُ لَهُ أهلُهُ: ما هذَا الَّذي يَغشاكَ؟ فَيَقولُ: أتَدرونَ لِمَن أتَأَهَّبُ لِلقيامِ بَينَ يَدَيهِ؟! ^۴ .

۵۸۱.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ عَليُّ بنُ الحُسينِ عليهماالسلام . . . إذا قامَ في صَلاتِهِ غَشِيَ لَونَهُ لَونٌ آخَرُ ، وكانَ قِيامُهُ في صَلاتِهِ قِيامَ العَبدِ الذَّليلِ بَينَ يَدَيِ المَلِكِ الجَليلِ ، كانَت أعضاؤُهُ تَرتَعِدُ مِن خَشيَةِ اللّهِ عز و جل ، وكانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَرى أنَّهُ لا
يُصَلّي بَعدَها أبَدا ^۵ .

6 / 38

نماز امام على بن حسين عليهماالسلام

۵۷۷.امام باقر عليه السلام :على بن الحسين عليهماالسلام هرگاه در نماز مى ايستاد، گويا ساقه درختى است كه هيچ حركتى ندارد جز حركتى كه باد به آن مى دهد.

۵۷۸.امام صادق عليه السلام :على بن الحسين ـ صلوات اللّه عليهما ـ هرگاه در نماز مى ايستاد، رنگش تغيير مى كرد و هنگامى كه به سجده مىرفت، سر بر نمى داشت ، تا اينكه عرق مىكرد.

۵۷۹.عبداللّه بن ابى سليمان:هرگاه على بن الحسين به نماز مى ايستاد لرزه اى ايشان را فرا مى گرفت . پس گفته شد، شما را چه مى شود؟ فرمود: مى دانيد در پيشگاه چه كسىمى ايستم وبا كه مناجات مى كنم؟!

۵۸۰.عبداللّه بن محمد قرشى:هرگاه على بن الحسين عليهماالسلام وضو مى گرفت، رنگش زرد مىشد . پس خانواده اش به ايشان عرض مىكردند: اين چه چيزى است كه شما را در بر مى گيرد؟ و ايشان مى فرمودند: آيا مى دانيد براى ايستادن در پيشگاه چه كسى آماده مى شوم؟

۵۸۱.امام باقر عليه السلام :هرگاه على بن الحسين عليهماالسلام در نمازش مى ايستاد ، رنگش دگرگون مى شد و ايستادنش در نماز ، ايستادن بنده اى خوار در برابر سلطانى بزرگ بود، اندامش از ترس خداى عز و جل مى لرزيد و همچون كسى نماز مى گزارد كه آخرين نمازش را مى خواند و چنين مى ديد كه ديگر هرگز پس از آن، نماز نمى خواند.