۱۷۶.عنه عليه السلام :صَلاةُ الرَّجُلِ في مَنزِلِهِ جَماعَةً تَعدِل أربَعًا وعِشرينَ صَلاةً ، وصَلاةُ الرَّجُلِ جَماعَةً فِي المَسجِدِ تَعدِلُ ثَمانيَوأربَعينَ صَلاةً مُضاعَفَةً فِي المَسجِدِ . . . إنَّ الصَّلاةَ فِي المَسجِدِ فَردًا بِأربَعٍ وعِشرينَ صَلاةً ، والصَّلاةُ في مَنزِلِكَ فَردًا هَباءً مَنثورًا لا يَصعَدُ مِنهُ إلَى اللّهِ شَيءٌ ، ومَن صَلّى في بَيتِهِ جَماعَةً رَغبَةً عَنِ المَسجِدِ فَلا صَلاةَ لَهُ ولا لِمَن صَلّى مَعَهُ إلاّ مِن عِلَّةٍ تَمنَعُ مِنَ المَسجِدِ ^۱ .

7 / 13

الدُّعاءُ عِندَ الاِفتِتاح

۱۷۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في دُعائِهِ حينَ يَفتَتِحُ الصَّلاةَ بَعدَ التَّكبيرِ ـ: وَجَّهتُ وَجهيَ لِلّذي فَطَرَ السَّماواتِ والأَرضَ حَنيفًا وما أنَا مِنَ المُشرِكينَ ، إنَّ صَلاتي ونُسُكي ومَحيايَ ومَماتي للّهِِ رَبِّ العالَمينَ لا شَريكَ لَهُ ، وبِذلِكَ اُمِرتُ وأنَا مِنَ المُسلِمينَ ، اللّهُمَّ أنتَ المَلِكُ لا إلهَ إلاّ أنتَ سُبحانَكَ أنتَ رَبّي وأنَا عَبدُكَ ، ظَلَمتُ نَفسي واعتَرَفتُ بِذَنبي فَاغفِر لي ذُنوبي جَميعًا إنَّهُ لا يَغفِرُ الذُّنوبَ إلاّ أنتَ ، واهدِني لِأحسَنِ الأَخلاقِ لا يَهدي لِأَحسَنِها إلاّ أنتَ ، واصرِف عَنّي سَيِّئَها لا يَصرِفُ عَنّي سَيِّئَها إلاّ أنتَ ، لَبَّيكَ وسَعدَيكَ أنَا بِكَ وإلَيكَ ، ولا مَنجى ولا مَلجَأَ إلاّ إلَيكَ ، أستَغفِرُكَ وأتوبُ إلَيكَ ^۲ .

۱۷۸.الإمام الصادق عليه السلام :كانَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام يَقولُ لِأَصحابِهِ : مَن أقامَ الصَّلاةَ وقالَ قَبلَ أن يُحرِمَ ويُكَبِّرَ : يا مُحسِنُ قَد أتاكَ المُسيءُ وقَد أمَرتَ المحسِنَ أن يَتَجاوَزَ عَنِ المُسيءِ ، وأنتَ الُمحسِنُ وأنَا المُسيءُ ، فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وتَجاوَز عَن قَبيحِ ما تَعلَمُ مِنّي ، فَيَقولُ
اللّهُ تَعالى : مَلائِكَتِي اشهَدوا أنّي قَد عَفَوتُ عَنهُ وأرضَيتُ عَنهُ أهلَ تَبِعاتِهِ ^۳ .

۱۷۶.امام صادق عليه السلام :نماز مرد در خانه اش به جماعت، برابر بيست وچهار نماز است و نماز مرد به جماعت در مسجد برابر چهل وهشت نماز [ با پاداش ]دو چندان شده در مسجد است. ... همانا نماز فرادا در مسجد برابر بيست و چهار نماز است و نماز فرادا در خانه ات چون گرد و غبار، پراكنده و نابود مى گردد و چيزى از آن به سوى خداوند بالا نمى رود. و هر كس از روى بى اعتنايى به مسجد، در خانه اش نماز جماعت بخواند،او و هر كس كه با او نماز خوانده، نمازى ندارند، جز به سبب گرفتاريى كه از رفتن به مسجد باز مى دارد.

7/13

دعاكردن در آغاز نماز

۱۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعايش هنگامى كه مى خواست پس از تكبير،نماز را آغاز كند ـ: پاكدلانه به كسى روى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده و من از مشركان نيستم. نماز و عبادتم، زندگى و مرگم، براى پروردگار بى همتاى جهانيان است و به اين فرمان يافته ام و به آن تسليم هستم. خدايا، تو ... و جز تو خدايى نيست. تو را تسبيح مى كنم. تو پروردگار من هستى و من بنده توام. به خود ستم كردم و به گناهم اعتراف دارم. پس گناهانم را بپوشان كه هيچكس جز تو، گناهان را نمى پوشاند. و به نيكوترين خويها، راهنمايى ام كن كه جز تو به آن ها راهنمايى نمى كند و خويهاى زشت را از من دور ساز كه جز تو دور نكند. آماده و حاضرم، من با تو و به سوى تو هستم و جز به سوى تو راه نجات و پناهى نيست. از تو آمرزش مى طلبم و به تو باز مى گردم.

۱۷۸.امام صادق عليه السلام :اميرمؤمنان عليه السلام به يارانش مى فرمود: هر كس كه نماز بر پا دارد و پيش از تكبيرة الاحرام بگويد: «اى نيكوكار، زشت كار نزد تو آمد و خود به نيكوكار فرمان داده اى كه از زشتكار بگذرد. تو نيكوكارى و من زشتكار، پس بحق محمّد و خاندانش بر محمد و خاندانش درود فرست و از زشتيهايى كه از من مى دانى درگذر»، خدا مى فرمايد: فرشتگان من، گواه باشيد كه او را بخشيدم و طلبكاران او [ حقوق مالى و غير آن ] را راضى ساختم.

۱۷۰.إبراهيمُ بنُ موسَى القَزّاز :ألحَحتُ عَلَى الرِّضا عليه السلام في شَيءٍ طَلَبتُهُ مِنهُ ، فَخَرَجَ يَستَقبِلُ بَعضَ الطالِبيّينَ ، وجاءَ وَقتُ الصَّلاةِ ، فَمالَ إلى قَصرٍ هُناكَ ، فَنَزَلَ تَحتَ شَجَرَةٍ بِقُربِ القَصرِ وَأنَا مَعَهُ ولَيسَ مَعَنا ثالِثٌ ، فَقالَ : أذِّن . فَقُلتُ : نَنتَظِرُ يَلحَقُ بِنا أصحابُنا ؟ فَقالَ : غَفَرَ اللّهُ لَكَ ، لا تُؤَخِّرَنَّ صَلاةً عَن أوَّلِ وَقتِها إلى آخِرِ وَقتِها مِن غَيرِ عِلَّةٍ عَلَيكَ ، اِبدَأ بِأَوَّلِ الوَقتِ . فَأَذَّنتُ وصَلَّينا ^۱ .

راجع : الفصل 38 ؛ والحديث 77 .

6 / 13

أداءُ الفَريضَةِ فِيالمَسجِدِ

۱۷۱.جابِرُ بنُ عَبدِ اللّهِ :فَقَدَ النَّبيُّ صلى الله عليه و آله قَومًا فِي الصَّلاةِ فَقالَ : ما خَلَّفَكُم عَنِ الصَّلاةِ ؟ قالوا : لِحاءٌ ^۲ كانَ بَينَنا ، فَقالَ : لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِدِ إلاّ فِي المَسجِدِ ^۳ .

۱۷۲.الإمام عليّ عليه السلام :لا صَلاةَ لِمَن لَم يَشهَدِ الصَّلَواتِ المكتوباتِ مِن جيرانِ المَسجِدِ إذا كانَ فارِغًا صَحيحًا ^۴ .

۱۷۳.القاضِي النُّعمانُ :قالَ عَليٌّ عليه السلام : لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِدِ إلاّ فِي المَسجِدِ ، إلاّ أن يَكونَ لَهُ عُذرٌ أو بِهِ عِلَّةٌ ، فَقيلَ لَهُ : ومَن جارُ المَسجِدِ يا أميرَ المُؤمِنينَ ؟ قالَ : مَن سَمِعَ النِّداءَ ^۵ .

۱۷۴.الإمام الصادق عليه السلام :عَلَيكُم بِالصَّلاةِ فِي المَساجِدِ ^۶ .

۱۷۵.إبراهيمُ بنُ مَيمونٍ عَنِ الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام :قُلتُ لَهُ : إنَّ رَجُلاً يُصَلّي بِنا نَقتَدي بِهِ فَهُوَ أحَبُّ إلَيكَ أو فِي المَسجِدِ ؟ قالَ : المَسجِدُ أحَبُّ إلَيَّ ^۷ .

۱۷۰.ابراهيم بن موسى القزاز:از امام رضا عليه السلام چيزى را مى طلبيدم و بر آن پاى مى فشردم. پس براى استقبال گروهى از طالبيان خارج شد، كه وقت نماز در رسيد. به سوى كاخى در آنجا راه كج كرد و زير درختى در نزديكى كاخ فرود آمد در حالى كه جز ما دو نفر، كسى نبود. پس به من فرمود: اذان بگو. گفتم منتظر بمانيم تا دوستانمان به ما بپيوندند؟ فرمود: خدا تو را بيامرزد، نماز را بدون دليل از اول وقت به آخر وقت به تأخير مينداز. در اوّل وقت ، آغاز كن. پس اذان گفتم و نماز خوانديم.

6/13

نماز واجب را در مسجد خواندن

۱۷۱.جابر بن عبداللّه :پيامبر گروهى را در نماز نيافت. پس گفت: چه چيز شما را از حضور در نماز باز داشته است؟ گفتند: به خاطر اختلافى كه ميان ما بوده است. حضرت فرمود: براى همسايه مسجد، نماز نيست جز در مسجد.

۱۷۲.امام على عليه السلام :براى آن دسته همسايگان مسجد كه تندرست و فارغند ولى در نمازهاى واجب حاضر نمى شوند، نمازى نيست.

۱۷۳.قاضى نعمان:حضرت على عليه السلام فرمود: براى همسايه مسجد، نماز نيست جز در مسجد، مگر اينكه بيمارى يا عذرى داشته باشد. به حضرت گفته شد: اى اميرمؤمنان چه كسى همسايه محسوب مى شود؟ حضرت فرمود آن كه صداى اذان را مى شنود.

۱۷۴.امام صادق عليه السلام :نماز را در مسجد بخوانيد.

۱۷۵.ابراهيم بن ميمون از امام صادق عليه السلام :به ايشان گفتم: مردى براى ما نماز مى گزارد و ما به او اقتدا مى كنيم. آن نزد شما محبوبتر است يا در مسجد خواندن؟ فرمود: مسجد نزد من محبوبتر است.