۲۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن صَلّى رَكعَتَينِ ولَم يُحَدِّث فيهِما نَفسَهُ بِشَيءٍ مِن اُمورِ الدُّنيا غَفَرَ اللّهُ لَهُ ذُنوبَهُ ۱ .
۲۱۱.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ العَبدَ لَيُصَلِّي الصَّلاةَ ، لا يُكتَبُ لَهُ سُدسُها [ثُلثُها ]ولا عُشرُها ، وإنَّما يُكتَبُ لِلعَبدِ مِن صَلاتِهِ ما عَقَلَ مِنها ۲ .
۲۱۲.المعصوم عليه السلام :لَيسَ لَكَ مِن صَلاتِكَ إلاّ ما أحضَرتَ فيهِ قَلبَكَ ۳ .
۲۱۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :رَكعَتانِ خَفيفَتانِ في التَّفَكُّرِ خَيرٌ مِن قيامِ لَيلَةٍ ۴ .
۲۱۴.المعصوم عليه السلام :صَلاةُ رَكعَتَينِ بِتَدَبُّرٍ خَيرٌ مِن قيامِ لَيلَةٍ والقَلبُ ساهٍ ۵ .
۲۱۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا يَقبَلُ اللّهُ صَلاةَ عَبدٍ لا يُحضِرُ قَلبَهُ مَعَ بَدَنِهِ ۶ .
۲۱۶.الإمام الباقر والإمام الصادق عليهماالسلام :إنَّما لَكَ مِن صَلاتِكَ ما أقبَلتَ عَلَيهِ مِنها ، فَإِن أوهَمَها كُلَّها أو غَفَلَ عَن أدائِها لُفَّت فَضُرِبَ بِها وَجهُ صاحِبِها ۷ .
۲۱۷.الإمام الصادق عليه السلام :مَن صَلّى رَكعَتَينِ يَعلَمُ ما يَقولُ فيهِمَا انصَرَفَ ولَيسَ بَينَهُ وبَينَ اللّهِ ذَنبٌ ۸ .
۲۱۸.الإمام الباقر عليه السلام :إذا قُمتَ فِي الصَّلاةِ فَعَلَيكَ بِالإِقبالِ عَلى صَلاتِكِ ، فَإِنَّما يُحسَبُ لَكَ مِنها ما أقبَلتَ عَلَيهِ ۹ .
۲۱۹.الإمام الصادق عليه السلام :إنّي لاَُحِبُّ لِلرَّجُلِ مِنكُمُ المُؤمِنِ إذا قامَ في صَلاةِ فَريضَةٍ أن يُقبِلَ بِقَلبِهِ إلَى اللّهِ ولا يَشغَلَ قَلبَهُ بِأَمرِ الدُّنيا ، فَلَيسَ مِن مُؤمِنٍ يُقبِلُ بِقَلبِهِ في صَلاتِهِ إلَى اللّهِ إلاّ أقبَلَ اللّهُ إلَيهِ بِوَجهِهِ وأقبَلَ بِقُلوبِ المُؤمِنينَ إلَيهِ بِالمحَبَّةِ لَهُ بَعدَ حُبِّ اللّهِ عز و جل إيّاهُ ۱۰ .
۲۲۰.عنه عليه السلام :إذَا استَقبَلتَ القِبلَةَ فَانسَ الدُّنيا وما فيها والخَلقَ وما هُم فيهِ ، وعايِن
بِسِرِّكَ عَظَمَةَ اللّهِ ، واذكُر وُقوفَكَ بَينَ يَدَيهِ يَوم تَبلو كُلُّ نَفسٍ ما أسلَفَت ورُدّوا إلَى اللّهِ مَولاهُمُ الحَقِّ ، وقِف عَلى قَدَمِ الخَوفِ والرَّجاءِ ، فَإِذا كَبَّرتَ فَاستَصغِر ما بَينَ السَّماواتِ العُلى والثَّرى دونَ كِبريائِهِ ، فَإِنَّ اللّهَ إذَا اطَّلَعَ عَلى قَلبِ العَبدِ وهُوَ يُكَبِّرُ وفي قَلبِهِ عارِضٌ عَن حَقيقَةِ تَكبيرِهِ قالَ : يا كاذِبُ أتَخدَعُني ؟! وعِزَّتي وجَلالي ، لَأَحرِمَنَّكَ حَلاوَةَ ذِكري ولَأَحجُبَنَّكَ عَن قُربي والمُسارَّةِ بِمُناجاتي . واعلَم أنَّهُ غَيرُ مُحتاجٍ إلى خِدمَتِكَ وهُوَ غَنيٌّ عَن عِبادَتِكَ ودُعائِكَ ، وإنَّما دَعاك بِفَضلِهِ لِيَرحَمَكَ ويُبعِدَك عَن عُقوبَتِهِ ويَنشُرَ عَلَيكَ مِن بَرَكاتِ حَنانيَّتِهِ ويَهديَكَ إلى سَبيلِ رِضاهُ ويَفتَحَ لَكَ بابَ مَغفِرَتِهِ ۱۱ .
۲۱۰.هر كس دو ركعت نماز بگزارد ودر آن به هيچ كار دنيايى نيانديشد،خداوند گناهانش را مى آمرزد .
۲۱۱.بنده نماز مى خواند و يك ششم [ يك سوم ] و حتى يك دهم آن را هم نمى نويسند. از نماز بنده، فقط آنچه را كه درك مى كند مى نويسند.
۲۱۲.از معصومان روايت شده است : براى تو از نمازت ـ جز آن مقدار كه حضور قلب دارى ـ چيزى نيست .
۲۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو ركعت نماز مختصر با تفكر، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن است.
۲۱۴.از معصومان روايت شده است : دو ركعت نماز با تدبّر، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن با قلبى بى توجه است .
۲۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند نماز بنده اى را كه دلش همراه تنش نيست، نمى پذيرد .
۲۱۶.امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام:براى تو از نمازت، فقط آنچه كه به آن توجه دارى هست. پس اگر همه آن را به وهم و خيال بگذراند يا از انجامش غفلت بورزد، نمازش را درهم مى پيچند و به صورتش مى زنند .
۲۱۷.امام صادق عليه السلام :هر كس دو ركعت نماز بگزارد و بداند كه چه مى گويد، بى هيچ گناهى ميان او وخدايش باز مى گردد .
۲۱۸.امام باقر عليه السلام :هنگامى كه به نماز مى ايستى، پيوسته باتوجه باش كه از آن، فقط آنچه توجه دارى به حساب مى آيد .
۲۱۹.امام صادق عليه السلام :همانا من دوست دارم شخص با ايمان شما هنگامى كه به نماز واجب مى ايستد، دلش را به سوى خدا كند و به كار دنيايى مشغول ندارد. هيچ شخص با ايمانى در نماز دل به سوى خدا نمى كند مگر اينكه خداوند به او رو مى آورد و دلهاى مؤمنان را به او علاقمند مى سازد. پس از آنكه خود نيز او را دوست دارد .
۲۲۰.هنگامى كه به قبله رو كردى، دنيا را و آنچه در آن است و مردم را و آنچه در پى آنند، فراموش كن و به چشم دل، بزرگى خدا را نظاره كن و ايستادنت را در پيشگاهش ـ آن روز كه هر كس از آنچه فرستاده آگاه مى شود و به سوى مولاى حقيقيش باز گردانده مى شود ـ به ياد آر، ايستادنى بر يك پاى ترس و يك پاى اميد. پس هنگامى كه خدا را بزرگ دانستى (تكبير گفتى) آنچه را در ميان آسمان برين و خاك زيرين است كوچك بشمار، بى گمان آن هنگام كه خداوند از دل كسى كه او را بزرگ شمرده اما از حقيقت آن امتناع دارد آگاه شود، مى گويد: اى دروغگو آيا مرا گول مى زنى؟ به عزت و جلالم سوگند، از شيرينى ذكرم محرومت مى سازم و از نزديكى به درگاهم و شادمانى مناجاتم، مانع مى شوم .
و بدان كه خدا به خدمت تو احتياجى ندارد و از عبادت و دعاى تو بى نياز است و تنها براى اين دعوتت كرده كه تو را ببخشايد واز مجازاتش دور كند و بركتهاى رحمتش را به تو مژده دهد و راه رضايتش را به تو بنمايد و درِ آمرزشش را بر تو بگشايد .
1.عوالي اللآلي : ۱ / ۳۲۲ / ۵۹ .
2.عوالي اللآلي : ۱ / ۳۲۵ / ۶۵ .
3.عدّة الداعي : ۱۶۸ .
4.ثواب الأعمال : ۶۸ / ۱ عن زيد بن عليّ عن أبيه عن آبائه عليهم السلام ، مكارم الأخلاق : ۲ / ۶۶ / ۲۱۶۳ عن الإمام عليّ عليه السلام عنه صلى الله عليه و آله ، تنبيه الخواطر : ۲ / ۵۹ .
5.عدّة الداعي : ۱۶۸ .
6.المحاسن : ۱ / ۴۰۶ / ۹۲۱ عن ابن القدّاح عن الإمام الصادق عن أبيه عليهماالسلام .
7.الكافي : ۳ / ۳۶۳ / ۴ ، التهذيب : ۲ / ۳۴۲ / ۱۴۱۷ كلاهما عن الفضيل بن يسار ، دعائم الإسلام : ۱ / ۱۵۸ .
8.الكافي : ۳ / ۲۶۶ / ۱۲ ، ثواب الأعمال : ۶۷ / ۱ كلاهما عن الحسين بن سيف عن أبيه عمّن سمعه ، مكارم الأخلاق : ۲ / ۶۵ / ۲۱۶۲ ، الدعوات : ۳۱ / ۶۳ .
9.الكافي : ۳ / ۲۹۹ / ۱ ، علل الشرائع : ۳۵۸ / ۱ كلاهما عن زرارة .
10.ثواب الأعمال : ۱۶۳ / ۱ ، أمالي المفيد : ۱۵۰ / ۷ كلاهما عن إبراهيم الكرخي ، الفقيه : ۱ / ۲۰۹ / ۶۳۲ نحوه .
11.مصباح الشريعة : ۹۱ .
