است. (مجلهى اخبار التراث الاسلامى، شماره 21/ 20)
18) كتابخانهى ملك عبدالعزيز، مدينهى منوره، شماره 2641، كه به سال 1116 نوشته شده است.
چاپها
1ـ چاپ تهران 1398، از روى نسخهى حرم مكّى، همراه با تعليقات آقاى علىاكبر غفارى كه در مقدّمهى آن رساله «بحث حول المهدى» از سيّد محمّد باقر صدر رحمهاللهدرج شده است.
2ـ چاپ سعودى، مكتبة ذات السّلاسل، 1408، با تحقيق و شرح جاسم محمّدبنمهلهل الياسين پژوهشگر معاصر، اهل عربستان سعودى در دو جزء.
ترجمه: مشرّف گزجو، به صورت خلاصه آن را به تركى ترجمه نمود، كه اين ترجمه در 95 صفحه به سال 1986، به نام «آخر زمان مهدى سنين علامتلرى» در اسلامبول چاپ شد.
نكات ديگر
متقى هندى، رسالهاى به فارسى درباره حضرت مهدى دارد كه در كتابخانهى آيتاللّه مرعشى ضمن مجموعه 524 موجود مىباشد (فهرست 2/ 129). اين رساله شامل 60 حديث است، كه در چهار فصل آمده است:
اوّل: در وصف و نسب حضرت مهدى.
دوم: كرامات او.
سوم: در علامات قبل از ظهور.
چهارم: در آنچه كه بعد از ظهورش به وقوع مىپيوندد.
[ 5] البيان فى اخبار صاحب الزّمان
تأليف: فخرالدّين محمّدبنيوسف گنجى شافعى (متوفّاى 658 ق)
در هديهالعارفين 2/ 127 ذكر شده است.
