2ـ در كراماتش
3ـ در علامات قبل از ظهورش
4ـ در آن‏چه بعد از ظهورش اتّفاق مى‏افتد.
بروكلمن در 2/ 384 و ذيل 2/ 518 آن را به متقى، و ذيل 2/ 529 شماره 45، آن را به ابن‏حجر نسبت داده است.
گمان مى‏كنم آن رساله، ترجمه‏اى است از كتاب تلخيص البيان، چنان‏كه اشتراك در ابواب و عناوين آن دو نشان مى‏دهد (فهرست مشترك 2/ 1149)

[ 9] تنبيه الوسنان إلى اخبار مهدى آخرالزّمان

تأليف: احمد نوبى (متوفّى 1037)
معجم‏المؤلّفين 2/ 197 به نقل از اصل آلمانى بروكلمن 2/ 385 و 520 و ذيل آن
نسخه‏اى از آن در كتاب‏خانه‏ى گوته، شماره‏ى 853 موجود است.

[ 10] الدر المنضود في ذكر المهدى الموعود

تأليف: سيّد صديق حسن‏بن‏اولاد حسن‏بن‏اولاد على قنوجى.
آغاز آن: الحمدللّه‏ الّذى بيده الملك و الملكوت. و بعد فاعلم أن المشهور بين كافة من اهل الإسلام على ممدّ الاعصار انّه لابد في آخرالزّمان من ظهور رجل....
نسخه‏ى اصل آن به خطّ مؤلّف، در كتاب‏خانه‏ى ندوة العلماء لكهنو در هند، به شماره‏ى 311 موجود است. (فهرست ندوه‏العلماء/ 97)

[ 11] الردّ على من حكم و قضى ان المهدى الموعود جاء و مضى

تأليف: متقى هندى، على‏بن‏حسام‏الدّين‏بن‏عبدالملك‏بن‏قاضى‏خان شاذلى چشتى، كه در اصل، اهل «جونپور» هندوستان بود، ولى در برهان‏پور درگذشت. به سال 885 زاده شد، و در مكّه‏ى مكرّمه، به سال 975 درگذشت.
عبدالقادر فاكهى، كتاب مستقلى در شرح حال مؤلّف به نام القول النقى في