شرح مفردات: أنقذ: نجات بده؛ عصبة: گروه؛ تمادوا: مداومت كردند؛ عتو: تكبّر، جور؛ اصرار: پافشارى؛ يحيدون: روگردان مى‏شوند؛ ابوشعيون: كنيه‏اى براى فردى ناشناس و كنايه از مجهول است؛ كعب الاحبار: او شخصى يهودى است كه در زمان ابوبكر اسلام آورد و در واقع نام او كعب احبار است. ^۱
ترجمه: كتاب خدا را از چنگ گروهى كه پيوسته عصيان ورزيدند و بر سركشى خويش پافشارى كردند، بيرون بياور، چرا كه اينان با روايات جعلى كه ابوشعيون از كعب احبار آن‏ها را روايت كرده است، از مقاصد درست كتاب خدا منحرف شدند.




۵۱ـ وَ فِي الدّينِ قد قاسوا دعاثوا و خبّطوابآرائِهِمْ تخبيطَ عَشواءَ مِعْسار
شرح مفردات: قاسوا: اندازه گرفتند، مقايسه كردند؛ عاثوا: ويران كردند، خراب كردند؛ خَبّطوا تخبيط عشواء: اصطلاحا گتره‏اى يا بيهوده كار كردن؛ عَشواء: تاريك دلى؛ خبط عشواء: كوركورانه؛ معسار: بسيار دشوار.
ترجمه: دين را با قياس‏هاى باطل خود توجيه كردند، به دين گزند رسانيدند و در نظريات خويش مانند كم‏بينانِ پرلغزش دچار خطا و اشتباه شدند.



۵۲ـ وَ أنْعِشْ قُلُوبا فى انتظارك قُرِّحَتْوَ أضْجَرَها الاعداءُ اَيَّةَ إضْجارٍ
شرح مفردات: أنعش: دوباره جان ببخش؛ قُرِّحتْ: زخمى شده؛ اضجر: آزرد، رنجاند.
ترجمه: دل‏هايى را كه در انتظار تو مجروح گشته و آن دل‏هايى را كه دشمنان آن را رنجانده و آزرده‏اند، دوباره جان ببخش.



۵۳ـ وَ خَلِّصْ عِبادَ اللّه‏ِ مِنْ كُلِّ غاشمٍوَ طَهِّرْ بلادَ اللّه‏ِ مِنْ كُلِّ كُفّارِ