بخش پنجمـ شريطه و دعا
۵۹ـ اَيا صفوةَ الرّحمانِ دونك مدْحةًكَدُرِّ عُقودٍ فى ترائِبَ اَبكارِ
۶۰ـ يُهْنا ابنُ هاني إنْ أتى بِنَظيرِهاوَ يَعْنُولَها الطائىُّ مِنْ بَعْدِ بشّارِ
شرح مفردات: صفوة: برگزيده؛ دونك (اسم فعل منقول از ظرف): بگير؛ مدحة: قصيده، چكامه؛ دُرِّ: مرواريد درشت؛ الترائب (جمع تريبة): سينه، جايگاه گردنبند؛ ابكار (جمع بكر): دوشيزه؛ يهنى: شاد مىشوى؛ ابنهانى: از شعراى اندلس است كه در اشپيليه متولد شد (متوفى 362 ق) ۱ ؛ يعنو: فروتنى مىكند؛ الطائى (حبيببناوس طائى، ابوتمام): يكى از شعراى عصر عبّاسى است (متوفى 231 ق) ۲ ؛ بشّار: از بزرگترين شاعران عرب در قرن دوم هجرى است. ۳
ترجمه: اى برگزيدهى خدا! اين قصيده را كه در ستايش تو ساختهام بپذير كه
1.ديوان شعرى او داراى معانى شگرف و صنايع بديعى است تا جايى كه به متبنى غرب مشهور شد. او شيعىمذهب بود. (دايرهالمعارف تشيع، خرمشاهى، بهاءالدّين و ديگران ۱ / ۳۷۵)
2.ديوانى از برگزيدههاى قصايد شعراى جاهلى تا زمان خويش را دارد و آن را به نام «حماسه» جمعآورى كرده است. (دايرهالمعارف تشيع ۱ / ۳۹۲)
3.در شعر عربى تحوّلى بىسابقه به وجود آورد و سبك صحرايى جاهلى را به سبك متمدن عصر عبّاسى مبدل ساخت. اصالت سخنش در عربيت به حدّى بود كه مستند و شاهد نحويين بزرگ چون سيبويه و اخفش شد. صنايع معنوى و لفظى را چنان با مهارت و دقّت رعايت مىكرد كه شعرش سرمايهى تدوين علم بديع گرديد. (دايرهالمعارف تشيع ۱ / ۲۴۰ـ ۲۴۱)
