اتّصال امام عليه ‏السلام به علم غيب الاهى‏ـ البتّه از طريق حضرت بارى‏تعالى و به اذن اوـ غيرقابل انكار است؛ چنان كه حضرت عيسى عليه ‏السلام به اذن الاهى، از امور غيبى خبر مى‏داد، و اين صريح آيه‏ى 49 سوره‏ى آل‏عمران است. به بيانى ديگر، آگاه‏گشتن امام عليه ‏السلام از اين امور (هم‏چون تعداد قطرات باران و شمار ستارگان و.... كه به عقيده‏ى نگارنده حتّى نام علم را نيز نمى‏توان بر آن گذاشت، بلكه اطّلاعاتى بيش به حساب نمى‏آيد) از گذر الهام پروردگار و به اذن الاهى كاملاً ميسور و امكان‏پذير است. البتّه وظيفه‏ى امام عليه ‏السلام نه ذكر اين اعداد و ارقام، بلكه هدايت بشر به سرمنزل مقصود و نيل به كمالات مى‏باشد.
براى تكميل بحث در مورد علم غيب امام عليه ‏السلام ، به يك روايت اشاره مى‏كنيم. ابوذر غفارى به نقل از حضرت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام چنين مى‏گويد:
با آن‏حضرت از كنار وادى و آشيانه‏ى مورچگانى عبور مى‏كرديم كه كثرت و تعداد آن مورچگان مرا به شگفتى واداشت. در اين حال، به حمد و ثناى الاهى پرداخته و چنين عرضه داشتم: بزرگ است خداوندى كه تعداد اين مورچه‏ها را در علم خويش محاسبه كرده است. امام عليه ‏السلام با شنيدن سخنان من فرمود: «اى اباذر! چنين مگو، زيرا من از تعداد و شماره‏ى آن‏ها مطّلع هستم! پس بهتر آن است كه بگويى: بزرگ و با جلال است خداوندگارى كه اين تعداد مورچگان را آفريده است!!^۱

4. تناسخ

اعتقاد به تناسخ يكى ديگر از باورهاى نادرست غلات مى‏باشد. اين اعتقاد بر اين پايه استوار است كه روح پس از خروج از يك بدن، به بدن و پيكرى ديگر منتقل مى‏شود. امامان معصوم عليهم ‏السلام قائلين به تناسخ را در موارد متعدّدى كافر معرّفى كرده‏اند. ^۲
در روايت حضرت صادق عليه ‏السلام ، اين باورِ غلطِ غاليان، مفصّلاً مورد بحث و كاوش قرار گرفته است كه ما را از هر سخن ديگرى بى‏نياز مى‏كند. به خاطر