اين پايان‏نامه با عنوان «پژوهشى در زمينه كتاب كافى و مؤلّف آن» در سال 1383 توسّط مؤسّسه فرهنگى نبأ مبين، چاپ و منتشر شده است.
اين كتاب در يك مقدّمه و هفت فصل و 256 صفحه چاپ و منتشر شده است. متن اصل كتاب از فصل اوّل تا فصل هفتم است، در پايان هر فصل، خلاصه مطالب همان فصل آورده شده است. پاورقيهاى فصول بعد از فصل هفتم آمده و در پايان نيز فهرست تفصيلى مطالب و فهرست منابع كتاب ذكر شده است.
موضوعات اصلى كتاب و به تعبيرى عناوين فصول هفتگانه كتاب، عبارت است از: اهمّيّت حديث نزد شيعه اماميّه، سير تدوين حديث در اسلام، حالات كلينى، كتابشناسى كافى، صحّت كافى، صحّت كتب قدماء و ضعف اصطلاح متأخّرين، و پاسخ به شبهه هاست.
فصل اوّل كتاب در پنج بخش، به بررسى موضوعات زير پرداخته است:
اهمّيّت فراگيرى احاديث با استناد به آيات قرآن و تأكيد پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله بر اخذ و پيروى حديث و كتابت آن با استناد به روايات فريقين، برحذر داشتن از اكتفا به قرآن كريم با استناد به روايات و احاديث منقول از منابع اهل سنّت، تأكيد پيامبر بر رجوع به ائمه عليهم ‏السلام و اخذ علم و حديث از ايشان بانقل احاديث ثقلين، سفينه، مدينة العلم؛ تأكيد ائمّه عليهم ‏السلام بر احاديث و حفظ و كتابت آنها با استناد به پنج روايت؛ از جمله: «اِعرفُوا مَنازِلَ شيعتِنا عَلَى قدر رِوايَتِهِمْ عَنّا وَ فَهمِهِمْ منّا: منزلت شيعيان ما را از ميزان روايتى كه از ما نقل مى‏كنند و فهمى كه از ما دارند، بشناسيد.»
فصل دوم در دو بخش مستقل، به سير تدوين حديث در اسلام، مى‏پردازد: بخش اوّل تدوين حديث در ميان شيعه. بخش دوم تدوين حديث در اهل سنّت. در هر دو بخش وعده داده شده كه سير تاريخى تدوين حديث، بررسى مختصر شود، و تصنيف وتأليف جوامع حديثى گزارش شود.
اصول اربعمائة يا 400 رساله كه اصل ناميده مى‏شوند، زير بناى اوّليّه و بنيادين