جوامع حديثى شيعه را تشكيل مىدهند. مطالب اين اصول، مستقيماً يا با يك واسطه از امام عليه السلام يا از راوى امام عليه السلام نقل شده است.
در سير تدوين حديث اهل سنّت، بيشتر به موضوع منع نشر و كتابت حديث و سرنوشت برخى از راويان و ناقلان حديث اهل بيت عليهم السلام پرداخته شده و بر خلاف آنچه در آغاز فصل وعده داده شده، سير تدوين و تأليف جوامع حديثى، بسيار گذرا مطرح شده كه جاى آن دارد با تفصيل و تحقيق بيشترى، به اين موضوع پرداخته شود.
نويسنده سرگذشت مختصرى از صاحب كافى، مرحوم محمدبن يعقوببن اسحاق كلينى را با اشاره به اوضاع سياسى اجتماعى و اعتقادى رى، راويان و محدّثان رى، مشايخ و اساتيد كلينى، شاگردان مرحوم كلينى، مهاجرت به بغداد، جايگاه كلينى در نزد علماى اهل سنّت و شيعه آورده است. در پايان اين فصل، فهرستى شامل 27 منبع و مأخذ در مورد مرحوم كلينى ذكر شده است.
فصل چهارم به كتابشناسى كافى اختصاص دارد. در اين فصل، انگيزه تأليف كتاب كافى به نقل از مرحوم كلينى در مقدّمه كتابش، مدّت تأليف (حدود بيست سال)، بهرهگيرى مرحوم كلينى از اصول اربعمائه در تصنيف وتأليف كافى، ابواب و تعداد احاديث كافى، اسناد روايات كافى، معرفى راويان «عدّة من أصحابنا» و ستايش كافى در كلام بزرگان را آمده است.
مؤلّف در فصل پنجم، ذيل عنوان صحّت كافى، به بررسى معناى اصطلاح «صحيح» در نظر دو گروه از محدّثان (قدماء و متأخّرين) مىپردازد و نتيجه مىگيرد كه كافى مطابق اصطلاح قدماء صحيح است و در اين خصوص، به 11 مورد از سخنان قدماء استناد مىكند.
نويسنده صحيح بودن احاديث كافى را بنابر اصطلاح متأخّرين نيز بررسى كرده و نوشته است مطابق اصطلاح متأخّرين، تعداد روايات صحيح كافى طبق يك نظر،
