رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله و موضع سنّت آن حضرت در قبال تدوين و نشر احاديث، بررسى شده است. در فصل سوم، سير تدوين حديث در زمان ابوبكر، عمر، عثمان، على عليه ‏السلام ، خلفاء بنى‏اميّه و بنى‏عبّاس تا تدوين مهم‏ترين كتب روايى اهل سنّت، از جمله صحاح ستّه بحث شده است. در اين فصل، بيشتر با سير تاريخى تدوين حديث در ميان اهل سنّت آشنا مى‏شويم. در فصل چهارم، از مهم‏ترين محدّثان و مدوّنان حديث در مذهب شيعه ـ كه صاحبان كتب و اصول اربعمائه بوده‏اند ـ بحث مى‏شود. در اين فصل، علاوه بر تحقيق درباره مشيخه سه كتاب مهمّ اماميّه، يعنى من لايحضره الفقيه، تهذيب و استبصار، سير تدوين حديث در ميان اماميّه از زمان حضرت امير عليه ‏السلام تا تدوين كتب اربعه شيعه نيز تبيين شده است. با توجّه به تكمله اين مبحث ـ كه در آن، از ساير تدوين‏كنندگان حديث در مذهب شيعه كه در مشيخه كتب يادشده عنوان نشده‏اند، بحث شده ـ و با وجود مفقود شدن رجال مرحوم كلينى، مى‏توان ادعا كرد كه در اين فصل، اكثر مشايخ آن بزرگوار در كتاب شريف كافى نيز ذكر شده‏اند. در كتب رجال شيعه، در ترجمه بعضى از راويان مذكور در اين فصل، گفته شده كه فلان راوى داراى فلان كتاب يا اصل مى‏باشد؛ به همين مناسبت در آخرين فصل اين رساله به بحث درباره معناى اصل و فرق آن با كتاب، اهمّيّت اصول اربعمائه، تعداد اصول و صاحبان آنها پرداخته شده است.
محلّ نگهدارى و شماره بازيابى: كتابخانه دانشگاه امام صادق عليه ‏السلام ؛ ت 1، كتابخانه پژوهشگاه اطّلاعات و مدارك علمى ايران؛ 6522.
15. شرح حال سه تن از معاريف بزرگ شيعه: شيخ صدوق ـ كلينى ـ شيخ طبرسى (فارسى)؛ حبيب‏اللّه‏ مظلومى؛ دانشگاه اصفهان، دانشكده ادبيّات، 1342.
محلّ نگهدارى و شماره بازيابى: كتابخانه دانشكده ادبيّات دانشگاه اصفهان؛ 292.
16. شيعه در عهد آل‏بويه (فارسى)؛ محمّدعلى قبادى؛ كارشناسى ارشد؛ دانشگاه آزاد اسلامى واحد تهران مركزى، 1381.