از زندگى‏نامه ابوذرّ آمده و در فصل دوم و سوم از منزلت ابوذرّ از منظر شأن نزول آيات و روايات معصومين سخن رفته است. بخش دوم ـ كه شامل سه فصل است ـ به بيان سى و سه باب از ابواب مختلف تاريخ اصحاب كساء مبادرت شده است. در بخش سوم، ضمن سه فصل، روايات مربوط به اصول دين، علم، ايمان و كفر بيان شده است. در بخش چهارم، طىّ شش فصل، به بيان رواياتى در ارتباط با فروع دين و ديگر ابواب فقهى پرداخته شده است. بخش پنجم ـ كه به نام مواعظ نامگذارى شده است ـ شامل چهار فصل است كه در دو فصل آن مواعظ پيامبر به ابوذرّ و در دو فصل ديگر، مواعظ و سخنان خود ابوذرّ بيان شده است.
محلّ نگهدارى و شماره بازيابى: سازمان اسناد و كتابخانه ملّى ايران؛ 51-18576.
19. ملاك سعادت و شقاوت از ديدگاه قرآن، نهج‏البلاغه و الكافى (فارسى)؛ مهرى عرفانى؛ كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث دانشگاه آزاد اسلامى، واحد تهران شمال، دانشكده الهيّات و معارف اسلامى، 1383.
در اين تحقيق، با جستجوى كامل در قرآن، به همراه تفاسير شيعه و اهل سنّت، نهج‏البلاغه و كتاب شريف كافى، ويژگيهاى سعادتمندان و نگون‏بختان مورد بررسى قرار گرفته و سپس معيارهاى سعادت و شقاوت استخراج و استنتاج شده است. بر اين اساس، معيارهاى اصلى سعادت عبارت‏اند از: تقواپيشگى، ايمان به معاد و قرآن و پيامبران، انفاق در راه خدا، صبر و استقامت، اطاعت از خدا و پيامبرش، مواظبت بر نماز، پرداخت زكات ، صداقت، خدا را ياد كردن، امر به معروف و نهى از منكر، دعوت به نيكى، وفاى به عهد، توكّل به خدا، جهاد با ما ل و جان، فروبردن خشم خود، عفو و گذشت از مردم، انجام عمل صالح. معيارهاى اصلى براى شقاوتمندان يا نگون‏بختان عبارت‏اند از: كافران، منكران معاد، ظالمان، ستمكاران، مجرمان، مفسدان، پيمان‏شكنان، غافلان از ياد خدا و تكذيب‏كنندگان خدا و آيات قرآن.