توضيح مطلب، همه‏ى خوانندگان را سود نمى‏بخشد و بيت‏هايى مانند اين دو بيت را مثال آوردم.



نبيّنا للكون كان غايهمن مبدأ يسري إلى النهايه

سيئة بغضك ما أفظعهاو ليس يُجدى‏الحسنات معها
نيز موارد ديگر كه موضوع آن احاديث مختلف است، مانند حديث ثقلين و منزلت كه پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبارها بيان مى‏داشت تا مردم فراموش نكنند و ضايع نسازند. هم‏چنين مواردى را يادآور شدم كه مى‏توان شعر استاد را به عبارت فصيح‏تر بيان كرد. آن فقيد، اين مطلب را نيز پسنديد و با لبخندى فرمود: «به اين موارد، اشاره كن. من هم در آن مى‏نگرم.» پس از آن ديگر بار مرا به نوشتن شرح، تشويق كرد و براى من دعاى توفيق كرد. كار را آغاز كردم و بر مبناى منابع خاصّ خود پيش رفتم. مطالب را پيوسته نزد استاد مى‏فرستادم. استاد را خوش‏آمد و هم‏چنان مرا بر سرعت در اتمام آن تشويق مى‏كرد....
ظهر روز هشتم صفر سال 1413، مرحوم آيه‏اللّه‏ خويى، نوه‏ى خود را نزد من فرستاد تا كتابى خاصّ را از من بگيرد. من با استفاده از فرصت، بخشى از مطالب را كه آماده بود، براى ايشان فرستادم. اين، آخرين بخش از كتاب بود كه ايشان ملاحظه كرد و عصر همان روز، مصيبت بزرگ رحلت ايشان روى داد. إنّا للّه و انّا إليه راجعون. چه مايه آرزو مى‏كردم كه اين كتاب در زمان حيات استاد تمام شود، امّا قضاى الاهى حكمى ديگر داشت. اكنون (سال 1421) پس از گذشت يك دهه از آغاز كار، شرح ارجوزه به پايان مى‏رسد و آرزوى استاد فقيد تحقّق مى‏يابد... . ^۱
آيه‏اللّه‏ خرسان در جلد دوم كتاب خود (ص 139) به رويداد ارتحال استاد اشاره و تصريح مى‏كند كه تا آن صفحه را مرحوم آيه‏اللّه‏ خويى بازبينى كرده‏اند. ايشان، ادامه‏ى كار را با اشراف آيه‏اللّه‏ سيّد على بهشتى ادامه داده كه از شاگردان آيه‏اللّه‏ خويى است و خود، از بزرگان حوزه‏ى ديرپاى نجف اشرف است. مجموعه‏ى اين تلاش علمى، در كتابى سه‏جلدى تحت عنوان «على امام البررة» ^۲ منتشر شده است. اين كتاب، خود به مثابه‏ى دانشنامه‏اى در فضايل امام