ـ خداوند، به وجود تو، بر فرشتگان آسمان مباهات كرد، آن‏گاه كه ديد فرشتگان مرگ را خوش ندارند.



۱۲۵ وَ المَلَكُ المُقَرَّبُ الأمينُأُرسِلَ لِلْحِفظِ لَهُ مُعينُ
ـ فرشته‏ى مقرّب امين، براى محافظت و يارى او فرستاده شد؛



۱۲۶ يَحْفَظُهُ مِنْ شَرِّ كُلِّ غاشِمِيعصِمُهُ أكْرِمْ بِهِ مِنْ عاصِمِ
ـ تا اورا از شرّ هر ستمكار سنگ‏دلى حفظ كند؛ (آرى جبرئيل) او را نگاه مى‏دارد. وه! چه گرامى است اين نگاه‏دارنده.



۱۲۷ قَدْ جَلَسَ الْأمينُ عِنْدَ الرَّأسِلِدَفْعِ ما يَعْرِضُهُ مِنْ بَأْسِ
ـ جبرئيل امين بالاى سر او نشست تا هر مشكلى را از او دفع كند.



۱۲۸ ضُمَّ إلَيهِ المَلَكُ المُقَرَّبُميكالُ مِنْ رِجْلٍ إلَيْهِ يَقْرَبُ
ـ فرشته‏ى مقرّب ديگرـ يعنى ميكائيل‏ـ به جبرئيل پيوست و نزديك پاى او نشست.



۱۲۹ ذاكَ بِأمرٍ مِنْ مَليكٍ مُقتَدِرْوَ مَلْجَأُ الْعِبادِ في يَومٍ عَسِرْ
ـ و اين به دستور فرمان‏رواى مقتدر و پناه مردمان در روز سختِ (رستاخيز، يعنى پروردگار قادر توانا) بود.



۱۳۰ حَقَّ عَلَيكَ الْقَوْلُ بِالتَّعظيمِمِنَ الإلهِ الْخالق الكَريمِ
ـ از سوى خداوند آفريننده‏ى كريم، سخنى در بزرگ‏داشت تو قاطعانه صادر گرديد.



۱۳۱ قالَ النَّبِيُ خُلَفاءُ أُمَّتيمِنْ أهلِ بَيْتي وَ رُعاةُ سُنَّتي
ـ پيامبر فرمود: خلفاى من در ميان امّتم، از اهل بيت من مى‏باشند كه سنّت مرا پاس مى‏دارند.



۱۳۲ فَعَدَّهُمْ فَانْحَصَروا بِاثْنَيْ عَشَرْوَ اسمُهمُ فِي المَلأِ الْأعْلَى اشْتَهَرْ
ـ پيامبر آن‏ها را شمرده و فرموده آن‏ها فقط دوازده نفرند و نام ايشان در آسمان‏ها مشهور است.



۱۳۳ لايَسَعُ الَمجالَ ذِكرُ ما لَهُحباهُ رَبُّهُ وَ أبدى فَضْلَهُ